Na fijne dagen in Sri Lanka weer terug naar Wobbel

17 januari 2013 - Kathmandu, Nepal

De kerstdagen brachten we door in Negombo, in een klein gasthuis aan het strand. Met een aantal Finse, Sri Lankaanse, Chineze gasten en het personeel hadden we een gezellige Barbeque op kerst avond. Doordat er ook overal vuurwerk afgestoken werd leek het eigenlijk meer een oud en nieuw feestje. Eerste kerstdag was bijna alles dicht maar we vonden na lang zoeken toch nog een leuk restaurantje om uit te gaan eten. Tweede kerstdag bestaat volgens onze ervaring alleen in Nederland , ook in Sri Lanka is het weer een gewone dag. Alleen veel rustiger omdat iedereen aan het bijkomen is van het feesten. Ook wij maakten er een rustige dag van en kropen vroeg onder de lakens want de 27ste moesten we er vroeg uit om Ma en Jim van het vliegveld te halen.

Op de een of andere manier is het altijd spannend  om te wachten  op bezoek en ook nu leek het een eeuwigheid te duren voordat we ze eindelijk zagen. Na een dikke knuffel gingen we direct op pad in een gehuurd busje. Op naar Kandy waar het wat koeler was omdat het in de bergen ligt. Onderweg  kregen Ma en Jim al een indruk van het eiland en het hectische verkeer. Eenmaal aangekomen bij het hotel, waar we een week zouden verblijven, sloeg de vermoeidheid toe en ging ons bezoek eerst een poosje slapen. Na een paar uurtjes uitrusten werden eerst de koffers uitgepakt waar allerlei verassingen voor ons uit kwamen zodat het wel sinterklaas leek.....

Omdat we de eerste dag uit eten wilden gaan en een stukje van de stad af zaten, namen we een Tuktuk naar het centrum. Voor ons bezoek de eerste keer in een driewieler taxi waarin het lijkt alsof je in een botsautootje zit. Hierdoor kwam de adreline bij onze stoere (schoon)mama goed op gang....

De dag erop was hij jarig wat door de aanwezigheid van zijn moeder en neef extra feestelijk was.  Hij werd verwend met allemaal leuke en lekkere kado´s uit Nederland waar hij erg blij mee was.  We bleven die dag op de veranda om te kaarten en regelmatig op zijn gezondheid te proosten.  Zij maakte een maaltijd in de ietswat primitieve keuken.  En zo werd het een huiselijke knusse dag.

Voor de volgende dag  hadden we een excursie naar een waterval en een theefabriek gepland, waarvoor we weer een busje hadden gehuurd. Dit busje was wat minder luxe en het oorverdovend kabaal van de motor  viel niet echt lekker in onze lichtelijk duffe hoofden. Het was de rit wel waard toen we uiteindelijk van het mooie uitzicht konden genieten. Daarvoor moest er wel een behoorlijke steile daling  genomen worden  over niet al te beste traptreden.  En uiteraard moesten we ook weer terug omhoog. Ma werd op haar leeftijd aardig op de proef gesteld maar met doorzettingsvermogen en wat hulp van zoon en kleinzoon ging het allemaal prima. De theefabriek lag midden in de plantages  en was behoorlijk groot. De geuren en het interessante verhaal van onze vrouwelijke gids maakte ook dit bezoek de moeite waard. Op de terugweg wilden we ergens gaan eten en de chauffeur stopte bij een heel sjiek uitziend restaurant. Ook het personeel  en het interieur zag eruit alsof we in een dure tent terecht waren gekomen. Tenminste als je niet lette op een klein scheurtje in het uniform en de losse kabels aan het plafond. Tot onze verassing bleken de prijzen op de menu kaart veel lager te zijn dan bij eenvoudige restaurantjes in de toeristen streek. Het eten was heerlijk en meer dan voldoende.  Moe en voldaan gingen we in de rumoerige bus weer richting huiswaarts om tot in de kleine uurtjes te klaverjassen. De dames tegen de heren, en over de hele week genomen willen de heren liever niet dat de score in dit verslag vernoemd wordt.....

In en om Kandy is vanalles te doen zodat we behalve kaarten en kletsen ook regelmatig wat gingen bezichtigen. Met hetzelfde busje gingen we naar een kruidentuin. Het was dezelfde kruidentuin waar wij ook met Hans waren geweest. De kruidendokter bracht het weer erg leuk maar het viel ons op dat het verhaal wat afwijkend was van de vorige keer, waardoor we toch een beetje gingen twijfelen aan het waarheidsgehalte.  Een stukje verderop bezochten we een  olifanten weeshuis. Het is niet helemaal duidelijk waarom het een weeshuis wordt genoemd want er zijn Olifanten in allerlei leeftijden. Eerst konden we bij de rivier gaan kijken waar de Olifanten dronken en baden. Jim kocht wat bananen om een Olifantje te voeren. Het was een erg toeristische attractie met  heel veel souvenirswinkeltjes. Net als in de meesten zuidelijke landen wordt er overal flink onderhandeld over de prijzen. Ma Baarslag bleek een geboren onderhandelaarster en had in een mum van tijd de prijs flink naar beneden gehaald van de dingen die ze wilde kopen. Onderweg naar de voerplek van de olifanten namen we ook nog een kijkje in een klein olifantenpoep papierfrabiekje. Het hele proces werd aan ons uitgelegd en daarna werden we naar een winkeltje geleid waar werkelijk allerlei producten van olifantenpoep te koop waren. Met zoveel olifanten kan er flink geproduceerd worden en tegelijkertijd ruimt het  lekker op.

Oudjaarsdag bezochten we een lokale markt waar we uitgebreid rondsnuffelden tussen de kleding, kruiden en souvenirs. Over de vleesafdeling gingen we wat sneller heen vanwege de onaangename geur en de hoeveelheid vliegen.  Uiteraard  kochten we ook wat vuurwerk, wat hier volop te krijgen is. Hij kocht een grote sierkanon die van vele Sri Lankanen de aandacht trok toen hij ermee rondliep. In een restaurantje waar we wat dronken probeerden de eigenaar ons zover te krijgen om daar de nacht te vieren, waarschijnlijk vooral omdat de man wilde zien hoe het vuurwerk er in de lucht uit zou zien. Er was in de stad echter nergens een feest waar ook een borreltje geschonken werd en voor een Baarslag is een feest geen feest zonder iets om mee te proosten. We sloegen zelf de nodige versnaperingen in  en maakten het weer gezellig in het hotelletje.

En zo kwam er met een lach en een traan een einde aan 2012, terugkijkend op een emotioneel jaar en vooruit kijkend  naar een nieuw jaar met nieuwe kansen.  Om 12 uur knalde het overal om ons heen en gingen ook wij de straat op met een tas vol vuurwerk. In de receptie van het hotel was een van de medewerkers een ceremonie aan het uitvoeren waarbij er gewoon binnen op de grond een vuurtje werd gestookt.  Nadat wij onze kleuren de lucht in hadden laten schieten kwam de jongen ons vol trots halen om ons te laten zien dat de melk in het kookpotje overkookte. Dit brengt geluk voor het nieuwe jaar....

De eerste dag van het nieuwe jaar sliepen we lekker lang uit om vervolgens weer voor een spannende rit in een Tuktuk te gaan.  Dit keer extra spannend omdat we niet helemaal overtuigd waren van de nuchterheid van de chauffeur. Overal werd het nieuwe jaar namelijk nog flink gevierd met de lokale drank.  Maar we kwamen veilig aan bij de grootste Tempel van Sri Lanka waar volgens de verhalen een tand van Boedha inligt. Het was er enorm druk met Boedisten die bloemen naar de tempel brachten.  Ook waren er veel andere toeristen , waaronder veel Sri Lankanen die het Hindoe geloof aanhangen. We keken onze ogen uit met al die mensen die voor een paar gesloten gouden deuren zaten te bidden. De tand zelf kregen we niet te zien...

Daarna gingen we naar een restaurantje waarvan we wisten dat het eten er erg lekker was. Een biertje bestellen viel echter niet mee. Dit moest eerst ergens anders gehaald worden en de kelner leek behoorlijk vermoeid toen de jongens een tweede bestelde. Want er moest weer iemand weggestuurd worden en door de tijd die het kostte vermoeden we dat het aan de andere kant van de stad gehaald moest worden. Het nieuwjaarsdiner was echter heerlijk!

Onze laatste dag in Kandy brachten we door in de Botanische tuinen waar behalve planten en bomen ook allerlei aparte en mooie dieren te zien waren. Op ons gemakkie liepen we er de hele dag rond en genoten van de rust en de natuur.

Toen was het ineens alweer tijd om terug naar Colombo te gaan want voordat Ma en Jim naar Nederland zouden vertrekken wilden we ook het Sri Lankaanse Casino nog bezoeken.  We zouden overnachten in het mooie koloniale hotelletje waar wij onze eerste nacht in Sri Lanka hadden doorgebracht. Met de trein maakten we de lange reis omdat we gehoord hadden dat er schitterende uitzichten zouden zijn onderweg. We moesten een uur van te voren in de trein zitten als we een plekje wilden hebben. Om de tijd te doden werd er weer fanatiek geklaverjast. Toen de trein eenmaal in beweging kwam was dit zo afegelopen vanwege het gewiebel. Helaas was het een bewolkte dag waardoor het uitzicht wat tegenviel. Al met al was het wel een bijzondere ervaring om in een Sri Lankaanse trein te zitten. Na 4 uur ook wel bijzonder vermoeiend. Daarom besloten we om de volgende dag overdag naar het Casino te gaan in plaats van die avond. We sloten de avond vroeg af met een etentje op het strand. De volgende ochtend  moesten wij naar de Indische ambassade om onze paspoorten weg te brengen. Die zouden we dan aan het einde van de middag met visa weer op kunnen halen. Eenmaal terug in het hotelletje bleek dat Ma en Jim het stadje aan het verkennen waren. Behalve heel veel gaten in de weg en winketjes  was er niet veel te zien. En eigenlijk hadden we een nieuwjaarsduik in de Indische oceaan willen nemen, maar vanwege de regen was dit niet erg aanlokkelijk.  Vroeg in de middag vertrokken we richting Casino. Het zag er mooi uit, maar vooral voor Ma was het erg teleurstellend dat er geen gok automaten waren. Bij navraag bleek dit verboden te zijn in Sri Lanka vanwege het risico dat er teveel mensen gokverslaafd zouden raken. Onder het toezicht oog van moeders gingen we aan de blackjack waar we een poos leuk gespeeld hebben en de jongste Baarslag zelf met behoorlijke winst vertrok. Zij ging tussendoor naar de Ambassade om de paspoorten op te halen. Na een uur wachten kreeg ze de paspoorten in handen voorzien vaneen visa met dubbel entree. Omdat we dit laaste nodig hadden voor de vlucht waren we daar erg blij mee. De laatste avond aten we weer op het strand bij een gezellig lokaal tentje en werden we ook nog geentertaind door een vuurspuwer. Jim ging nog even met zijn voetjes de Indische Oceaan in die duidelijk warmer aanvoelt dan de Noordzee. En veel te snel moesten we weer vroeg op om naar het vliegveld te gaan om ons bezoek uit te zwaaien..... Een kort maar krachtig bezoek waar we erg van hebben genoten!!!

Een beetje verdwaasd wachtte wij tot de zon opkwam. Want dan zouden we naar Fernando gaan, onze Sri Lankaanse vriend waar wij onze laatste dag en nacht op het eiland zouden doorbrengen. Om een uur of acht lieten we ons door een tuktuk naar zijn huis brengen waar we hartelijk verwelkomd werden. En net als eerder bij Amilla thuis werden we weer volgepropt met allerlei Sri Lankaanse lekkernijen. S ´avonds kwamen er een aantal vrienden om een feestje ter afscheid te houden.  Een mooie afsluiter van ons Sri Lankaanse avontuur...

We hebben een leuke tijd gehad op dit eiland en tegelijkertijd ons ook erg verbaasd. Vooral omdat Sri Lanka bekend staat als het armste land van Azie terwijl het in onze ogen veel meer ontwikkeld is dan India en Nepal.  Wel hadden we het onprettige gevoel dat de overheid de toerstisten nogal uitbuit door minstens 100 keer zoveel entree voor attracties te vragen dan voor lokalen.  De warmte van de persoonlijke contacten daar zullen we echter niet snel vergeten.

De reis terug naar Nepal was lang en erg vermoeiend omdat het 17 uur duurden met 2 stops in India. Na onze vlucht problemen op de heenreis  waren we erg verbaasd dat we met de terugweg geen visum nodig bleken te hebben.  Wellicht nog een kansje om dit geld terug te krijgen met dit extra bewijs matriaal.

In Delhi moesten we s´nachts 8 uur wachten en we zagen dat er slaapcabines te huur waren. Toen we deze gevonden hadden bleek dat er op 5 meter afstand een grote verbouwing plaatsvond waarbij een circelzaag volop in gebruik was....Niet de fijnste plek om een dutje te doen. Wat verder ervandaan vonden we een paar banken waar we half slapend, half wakend de nacht doorbrachten.

Na een korte vlucht waren we weer terug in Nepal bij onze Wobbel die door Irwin goed bewaakt was. Irwin was blij om ons weer terug te zien en nieuwsgierig naar al onze verhalen.  Wij waren vooral erg blij om weer in ons eigen bedje te kunnen kruipen en sliepen dan ook als een roosje. De kou in Kathmandu is wel even erg wennen, met temperaturen tegen het vriespunt kruipen we elke avond om 8 uur met een kruik onder het dikke dekbed...

In Kathmandu hadden we nog het één en ander aan regelwerk te doen. Allerleerst stond het aanvragen van een visum voor Myanmar op ons lijstje. Spannend want normaal gesproken is het onmogelijk om een visa voor over land te krijgen.  Van de organisatie waarmee we het land zullen doorgaan hadden we een begeleidende brief en we hoopten dat dit voldoende zou zijn. We kregen te horen dat het een week zou duren zodat we nog even in de drukke hoofdstad moesten blijven. Het Konvooi bleek ook in Kathmandu te zijn en we gingen daar even kennismaken. Op een veld buiten de stad stonden meer luxe campers dan we in vier jaar bijelkaar hadden gezien. Het zag er indrukwekkend uit en we voelden ons een beetje uit te toon vallen tussen deze met name gepensioneerde groep mensen. Al snel raakten we met een aantal groepsleden in gesprek en vielen de verschillen in leeftijd van ons en onze auto weg. De groep bleef maar een paar dagen en we zullen ze vlak bij de grens van Myanmar opnieuw treffen. Ondertussen kregen we een uitnodiging van Nederlandse Angelique die we uit Pame kennen. Angelique paste tijdelijk op een huis net buiten Kathamndu en had wel zin in een paar potjes Catan. We parkeerden Wobbel vlakbij in een veld en beleefden weer een paar gezellige spelletjes dagen.

Wat nerveus bezochten we opnieuw de Ambassade van Myanmar. We waren er dit keer niet helemaal van overtuigd dat we makkelijk een visum krijgen.                    De receptionist stalde ons in de tuin en liep met onze recuutjes weer naar binnen. Het duurde erg lang, vooral omdat we de enige klanten waren. Wat naar binnen glurend zien we dat 3 mensen duidelijk druk aan het zoeken zijn. Op een gegeven moment kwam er één naar buiten die zegt dat we de volgende dag terug moeten komen. Als we met klem vragen wat er aan de hand is blijkt dat er in zijn paspoort nog geen visum zit (en ook geen afwijzing) en dat haar paspoort helemaal onvindbaar is. In de eerste instantie wilden we niet vertrekken in de wetenschap dat er één paspoort zoek is en we staan erop dat ze zorgen dat dit boven water komt. Een van de medewerkers gaat zelfs nog even op en neer naar de woning van de ambassadeur op zijn brommer MET diplomatieke platen. Na nog eens anderhalf uur lijkt het erop dat het paspoort gevonden is maar niemand aanwezig om het visa te behandelen. Dus toch de volgende dag terug.  Wanneer we de volgende dag door de poort komen worden we direct begroet met een hele grote glimlach. Dan weten we meteen dat het goed zit, en ja, vijf minuten later krijgen we ons paspoort voorzien van visa terug. Opgelucht bereiden we de aanvraag voor het Thiase visum voor. Deze Ambassade is aan de andere kant van de stad en we willen er dichtbij overnachten. Dit keer waarschijnlijk voorgoed, nemen we afscheid van Irwin. De eigenaar van de Nepaleze garage waar wij vele, en Wobbel nog meer, dagen hebben doorgebracht. Met een stevige hand voor ons alledrie zeggen we vaarwel en gaan richting centrum van de grote hoofdstad.

Hier wachten we nu op ons visum voor Thailand wat gelukkig maar twee dagen duurt. Zodra we dit in onze zak hebben gaan we snel naar het lager gelegen deel van Nepal waar we hopelijk geen kruik in bed meer nodig hebben.................

 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Jan en marg:
    17 januari 2013
    hoi marja en paul,
    leuk te lezen dat het bezoek van die hollanders (nee nederlanders paul!) zo goed verlopen is... suf gekaart en suf gekletst duidelijk... jammer dat jullie geen demo's aan hen gegeven hebben van al dat bureaucratische geneuzel. ook jammer voor hylkjen dat ze tot moederdag (?) moet wachten op casinopret
    groetjes uit een besneeuwd soest,
    jan en marg
  2. Ursula:
    26 januari 2013
    Lang zal mijn moppie leven in de gloria, Hiep, Hiep, Hoera :-)!
    Ik wens je een fantastische jaardag vol liefde om je heen en weer ren geweldig nieuw levensjaar vol mooie momenten! Lieve Paul, jou wil ik ook nog feliciteren met jouw nieuwe levensjaar en dat je samen met mijn lieve vriendinnetje weer mooie verhalen gaat maken!Warme Knuffel voor jullie vanuit Cusco Xx