Genieten in Laos

Na twee weken in het bos te hebben doorgebracht was het eindelijk zover dat we Bianca en Kristel op konden halen van het vliegveld. We hadden de wekker gezet omdat we nog een stukje moesten rijden. Wobbel weigerde echter om te starten. We dachten terug aan de vele auto pech die we tijdens het bezoek van Bianca in Malawi hebben gehad en hoopten dat het geen voorteken zou zijn. Eenmaal opgewarmd door de zon kwam er weer beweging in ons rijdende huisje en reden we naar Udon Thani. We waren er ruim op tijd en gingen vast op zoek naar een hotelkamer waar we ook konden parkeren. Daarna hadden we nog uren tijd voordat het vliegtuig zou landen. Terwijl we wat dronken in een bar keken we onze ogen uit in dit Thaise stadje. Het is er boordevol Thaise travestieten en oudere blanke mannen.
Op het het kleine vliegveld hoefden we niet lang te wachten voordat we Bianca in onze armen konden sluiten en kennis konden maken met Kristel. Terug bij het hotel kwam er allerlei lekkers uit Nederland uit de koffer en leuke post. Kristel verraste hem enorm met Frikandellen!! Ondanks de vermoeiende vliegreis gingen we nog even de stad in. Die eerste avond kwam er direct een olifant voorbij wandelen die gevoerd kon worden. Een goed begin van de vakantie!

De volgende dag reden we vlot naar de grens van Laos waar de formaliteiten al even vlot geregeld waren. Het was weer even omschakelen met het geld. De Laotiaanse kip heeft niet veel waarde, 10.000 kip is 1 euro zodat de portemonee na het pinnen erg dik was. Niet ver van de grens is een Boedha park met Xieng Khuan beelden waar we naar toe wilden. Na een paar uurtjes rondrijden, waarvan een deel over een hele slechte weg hadden we het eindelijk gevonden. Tegen die tijd was het al aan het einde van de middag waardoor we besloten pas de volgende dag naar binnen te gaan. In de directe omgeving was echter nergens een hotel. Na wat zoeken vonden we een hotel ongeveer 2 minuten van de grens vandaan....
In de ochtend bezochten de dames het Boedha park. Hij vond dat hij al genoeg Boedha’s had gezien en bleef thuis. Met een tuktuk hobbelden we weer 7 kilometer over slecht wegdek. Dit Boedha park was zeker bijzonder. Het lijkt erop dat het vooral voor kinderen is gemaakt. In een hele grote pompoen kun je omhoog klimmen en elke verdieping heeft een soort van kijkdoos. De beelden zien er vrolijker uit dan de gemiddelde Boedha en sommige lijken een beetje op beelden uit de efteling.
In de middag reden we verder naar een nationaal park waar nog wilde olifanten zouden moeten zijn. Daar aangekomen werd ons vertelt dat de olifanten al maanden niet gezien waren. Vanwege de droogte verbleven ze hoog in de bergen. In de buurt vonden we een mooi hotel aan een meer met allemaal kleine huisjes er om heen. Een mooie plek om even tot rust te komen. Alleen jammer dat de bedden erg hard waren en het s’avonds erg koud was. Na de vorige volle maan leek het s’avonds echt bijna te vriezen en we hadden allemaal dikke truien nodig.
Op een gegeven moment kwam ons kacheltje zelfs tevoorschijn om de kamer van Bianca en Kristel te verwarmen. Overdag scheen de zon volop waar we een dagje in de tuinstoelen van genoten.
De volgende stop was bij een heel groot meer met een stuwdam. Het was een vreemd plaatsje met twee redelijk luxe hotels tussen de krotten in. De nieuwsgierige buurtkinderen verzamelden zich rond wobbel. Bianca leerde ze o.a. het Wilhelmus waarbij duidelijk werd dat de kinderen de Nederlandse taal verrassend goed kunnen uitspreken.

Na een lange slingerende rit door de bergen waarbij er wat wagenziekte ontstond, kwamen we in Vang Vieng. Deze plaats staat in de reisgidsen bekend zoals Renesse of Salou. Er zou veel harde muziek zijn en veel jongeren onder invloed van genotsmiddelen. Wat ons het eerst opviel was de prachtige omgeving. Een reeks kalkstenen bergen siert de horizon. Het plaatsje zelf kwam vriendelijk en rustig over zodat we besloten te blijven. Een beetje afgelegen vonden we een heel mooi hotel aan de rivier met schattige huisjes. We konden Wobbel naast het huisje parkeren en hadden zo allevier mooi uitzicht. Haar fiets kwam weer van de achterkant af en we huurden er twee bij om de omgeving te verkennen. Er zijn veel leuke restaurantjes in Vang Vieng. Helaas lijkt het in heel Laos bijna onmogelijk om gelijkertijd je eten te krijgen tenzij je allemaal hetzelfde bestelt en zelfs dan lukt het vaak niet. Ook kan de bestelling zelf een verassing zijn. Als je op het menu gebakken chasew noten tussen de hoofdgerechten ziet staan lijkt het ter vervanging van vlees te zijn. Er zijn veel rijst of noodle gerechten waar vanalles in zit en dan staat het soort vlees op het menu. In Laos krijg je precies wat er staat, gebakken chasew noten. Erg lekker maar een vreemde hoofdmaaltijd.
In een gezellige bar probeerden we enkele lokalen drankjes. Zij ging samen met Kristel tafelvoetballen tegen twee Laotianen. We wonnen steeds met een grote voorsprong. De jongens wilden op een geven moment van zijde wisselen omdat ze dachten dat het aan de tafel lag. Maar ook deze wisseling leverde hen geen overwinning op.
In Vang Vieng werd ook haar 45ste verjaardag gevierd. Alleen al door de lieve kadootjes en vele telefoontjes voelde zij zich helemaal jarig. De ballonvaart maakte de dag helemaal onvergetelijk. Voor ons allevier was het de eerste keer in een hete luchtballon wat een aangename spanning opleverde. Het uitzicht vanuit de lucht was prachtig en de vaart was lang niet zo eng als het lijkt.
Natuurlijk moest er ook gebak gegeten worden op die dag. In de vitrine lagen allerlei gebakjes ons aan te gluren. Geen van alle smaakte ze zoals ze eruit zagen. Waarschijnlijk lagen ze daar al een poos.

Het was weer tijd om verder naar het noorden te rijden. Vanwege de afstand probeerden we op tijd te vertrekken wat niet helemaal lukte. Wobbel moest ondertussen ook elke dag even aangeduwd worden. Een duwtje van 5 seconden maar zonder dat kwam er geen beweging meer in.
Er kwamen meer bergen en een mooi groen landschap. Voor de lunch stopten we bij een aantal restaurant boten. Terwijl je eet kun je een tochtje over de rivier maken. De schipper wilde al wegvaren voordat iedereen eten had. Tegen de tijd dat het laatste gerecht kwam had de rest het eten al op maar we voeren toch nog even uit.

Tegen de avond kwamen we aan in Luang Prabang. Een knusse toeristische stad met veel kleine steegjes. Net voor het centrum was er een grote parkeerplaats waar we met Wobbel konden staan. Bianca en Kristel vonden een mooie kamer met balkon aan de rivier. Vanuit deze plaats konden we allerlei trips maken. Zo gingen we met een slowboot over de Mekong naar een waterval. Na een leuke boottocht moesten we overstappen op een pickup wagen. De gids zei dat we onderweg konden stoppen bij een dorp waar ze kleien potten maakten of bij wevende monniken. We moesten kiezen. We stonden te overleggen toen de gids zei dat de monniken er die dag niet waren vanwege een nationale feestdag. Nou dan maar naar de kleien potten was de makkelijke conclusie. Waarop de gids ons zonder blozen meedeelde dat er ook niet gekleid werd die dag. De wandeltocht naar de waterval was de moeite al waard. Eerst kwamen we langs beren die welliswaar gevangen zaten maar er goed verzorgd uitzien. Vervolgens klommen we langzaam omhoog waarbij we diverse plateau’s met water passeerden. Het water is er azuurblauw zodat het bijna onecht lijkt. Ideaal om even af te koelen...
Een andere dag wilden we eigenlijk scooters huren om rond te toeren. Helaas waren er alleen fietsen te krijgen. De tocht was niet minder leuk, over onverharde wegen gingen we op zoek naar een markt. Die hebben we niet gevonden maar wel veel kleine tempels en een aantal weverijen met souvenir winkeltjes. We bleven vijf dagen in Luang Prabang en vermaakte ons met luieren aan de Mekong, lekker eten en s’avonds over de grote souvenir markt struinen.En natuurlijk een onvergetelijk moment voor hem toen hij in een restaurant van een Belg een Chouffe kon drinken.
De laaste twee dagen kwam er op de grote parkeerplaats een lokale rommelmarkt en een groot springkussen voor kinderen te staan. De keiharde muziek koste ons de nodige nachtrust.

Onderweg naar de volgende bestemming kregen we een lekke band. Samen met de kapotte startmotor haalt de autopech het nog lang niet bij Bianca’s vorige bezoek maar uiteraard krijgt ze toch de schuld.
Bianca en Kristel hadden een tweedaagse tour geboekt naar een olifanten opvang. Vanuit een stoffig rustig stadje werden ze opgehaald. Vanwege de hoge kosten en het feit dat we een soortgelijke tour in Zuid Afrika hadden gedaan, gingen wij niet mee. Toen ze de volgende dag enthousiast en met geweldige foto’s terugkwamen had zij daar wel een beetje spijt van. Helaas was Kristel halverweg de trip ziek geworden zodat ze niet volop heeft kunnen genieten. Na een goede nachtrust ging het weer veel beter en vervolgde we onze weg.
Opnieuw kwamen we uit in een stoffig stadje waar het enige voordeel van het vieze hotel, het uitzicht op de Mekong was. Tot in de kleine uurtjes speelden we fanatiek ‘hints’ om onze creativiteit te uiten. Tot onze vreugde kwamen we er de volgende dag achter dat we met een veerpont de Mekong over konden en er vandaaruit een weg naar Vientiane loopt. Het was een vermoeiende tocht omdat de weg erg slecht was en de temperatuur erg hoog. Het werd ook duidelijk dat er heel wat kieren in Wobbel bijgekomen zijn want alles zat die avond onder het stof.

Aan een grote boulevard langs de Mekong vonden Bianca en Kristel een hele mooie kamer. Voor ons was het iets lastiger om in de buurt een goede parkeerplek te vinden. Eerst sliepen we gewoon langs de boulevard maar daar werden we tot laat wakker gehouden door het verkeer en geschreeuw wat ook vroeg in de ochtend weer begon. Daarna stonden we een nacht op een betaalde parkeerplaats waar de dronken nachtwakers ons uit de slaap hielden. Pas de laatste nacht ontdekten we een hele grote parkeerplaats die s’avonds afgesloten was en die wij daardoor voor onszelf hadden.
Hij ging op zoek naar een garage om de startmotor te laten maken. De mannen in de garage spraken geen woord Engels maar leken goed te weten waar ze mee bezig waren. Aan het eind van de dag was de startmotor gerepareerd. Helaas was er tijdens dit proces een klein gaatje in de radiotor ontstaan..
Zij fietste ondertussen samen met Bianca en Kristel de hoofdstad door op zoek naar een lokale markt. Die zijn in Laos goed verstopt want wederom hebben we er geen gevonden. Maar er waren genoeg andere dingen te zien zoals de gouden pegoda en een soort van Arc du thriomphe..Heel stoer fietsten we midden in de spits door de grote hoofdstad terug naar de Boulevard. Daar bleek wel weer een hele grote avondmarkt met souvenirs te zijn waar we uitgebreid rondsnuffelden.
Na het eten kwamen de kaarten op tafel voor een potje hartenjagen en klaverjassen.
De vakantie werd door de vrouwen ontspannen afgesloten met een dagje stoombad en massage. Zij koos voor de Laotiaanse massage die soms wel wat hardhandig aanvoelde maar haar lijf helemaal los maakte. Op onze prive parkeerplaats brachten we de laatste gezamelijke avond door met ieders favoriete muziek waarbij we ontdekten dat er zeker verschillen maar toch ook veel overeenkomsten in onze smaak zijn. We werden verrast door een kado van Bianca en Kristel, een hele mooie kokosnoot lamp en een leuk Tshirt voor hem. Hun bezoek was al een kado op zichzelf!
De volgende ochtend was het veel te snel tijd om ze naar de grens te brengen. Als een onverklaarbaar protest deed de autoradio het ineens niet meer..
Omdat ons visum van Loas nog niet verlopen was en we graag nog even wilde blijven namen Bianca en Kristel de bus voor de laaste 60 kilometer naar het vliegveld in Thailand. De weken zijn voorbij gevlogen en het voelt dan ook onwerkelijk om ze weer uit te zwaaien. Bedankt dames, we hebben ervan genoten!

Wij reden die dag richting zuiden en vonden een rustig plekje aan de Mekong. Naast ons was een ouder echtpaar druk bezig hun moestuin te verzorgen. We werden vriendelijk begroet en kregen eten aangeboden. De oudere dame is erg onder de indruk van ons huisje dat er ook een stuk beter uit ziet dan het open hutje waar dit echtpaar in overnacht. De volgende dag vinden we een fantastisch plekje met wederom uitzicht op kalksteen rotsen. Daar blijven we een paar dagen genieten van de stilte en de natuur.
We moeten Laos even uit om een nieuw visum te krijgen. Nadat we in Thailand flink boodschappen hebben gedaan zullen we snel weer terug gaan naar dit mooie land............