Gevarieerd Thailand

23 april 2013 - Phuket, Thailand

In het noorden van Thailand was het niet moeilijk om rustige plekjes te vinden. We stonden dagen aan een rivier en zagen nauwelijks iemand. Als er al iemand voorbij kwam waren het mensen in bootjes die illegaal hout uit Myanmar haalden. Wij groetten ze vriendelijk en werden vriendelijk teruggegroet. Niemand kwam naar ons toe of leek maar een beetje nieuwsgierig te zijn. Voor ons een geheel nieuwe en welkome ervaring. Toen hij onder Wobbel lag ontdekte hij een scheurtje in het Chassis. We moesten op zoek naar een lasser.In het eerste dorpje waar we doorheen kwamen was iedereen erg behulpzaam en we werden alle kanten opgewezen en uiteindelijk zelfs opgebracht. Helaas was er niet één lasser die de juiste apparatuur had zodat we verder moesten richting een grotere stad. Mae Sariang is een toeristische stad volgens de reisgids. Op het moment dat wij er waren was het er behoorlijk uitgestorven. Een lasbedrijf hadden we snel met wat hulp gevonden en daar werden we erg hartelijk ontvangen. De familie sprak helaas geen woord Engels maar met gebaren wist hij duidelijk te maken wat de bedoeling was. We bleven er overnachten en de volgende dag werd er de hele dag druk aan Wobbel gewerkt. De vrouw van de lasser gaf ons verse tamarinde en water. Het ziet eruit zoals tuinbonen die van de plant komen, alleen dan bruin. Beiden vonden we het wel lekker maar het eet niet zo prettig omdat het erg klef is en aan je vingers blijft plakken. Het bedrijf stond aan een behoorlijk drukke weg en er was geen zuchtje wind. Daarom sloegen we de uitnodiging af om er nog een nacht te blijven en verkasten naar de rivier. We vonden een plekje bij een brug op loopafstand van de stad. En alweer kwam er helemaal niemand kijken wat we daar deden. We werden overal vriendelijk toegeknikt en daar blijft het bij in Thailand. Voor het eerst gingen we uit eten en de Thaise maaltijd smaakte ons prima. Bij een lokaal restaurantje is het ook nog eens erg goedkoop. Omdat de spullen in de supermarkt niet zo goedkoop zijn is het haast niet de moeite om in een hele hete Wobbel te gaan staan koken.

Toen we wat meer noordelijk reden stopte we tegen de middag bij een 7/11, een keten van supermarkten die zoals later bleek overal door Thailand verspreid zitten. Alle basis dingen zijn er te koop. Voor grotere boodschappen zijn er in steden enorme supermarkten waar werkelijk alles te koop is, van suiker tot wasmachines. Nu hadden we alleen een brood en melk nodig. Hij bleef buiten bij Wobbel en zij liep snel even de verfissende airco in. Bij terugkomst was hij druk in gesprek met een Thaise man die erg geinteresseerd was in onze reis. Thiap bleek een lodge vlakbij te hebben en nodigde ons uit om op zijn terrein de nacht door te brengen. We hadden geen haast dus namen we zijn aanbod aan. Het was een kleine lodge op een heuvel met uitzicht op een vallei. Kortom een prachtig plekje! Thiap beantwoordde al onze nieuwsgierige vragen over Thailand en over zijn leven. En andersom deden wij hetzelfde. Deze vriendelijke rustige Thai was opgegroeid in Phuket waar het elk jaar drukker wordt met toeristen. Voor iemand die een lodge wil runnen een ideale plek zou je denken. Maar Thiap heeft liever wat minder geld en meer tijd om van de natuur te genieten. Na een gezellige tijd reden wij weer verder naar het noorden waar het steeds bergachtiger werd. De omgeving was ondanks dat het de droge tijd was erg groen en mooi. Wobbel moest weer hard werken over de passen. Gelukkig zijn de wegen wel erg goed, eigenlijk gewoon Europees.

Op ons gemakkie reden we naar Pai. Een stadje in het noorden waar we leuke verhalen over hadden gehoord. Daar aangekomen werden we overvallen door het aantal toeristen wat daar rond liep. Het stadje bestaat uit restaurants,bars, hotels en souvernirswinkels. Zo’n beetje midden in het plaatsje vonden we weer een plekje naast een brug waar we rustig konden staan. De sfeer was er erg ontspannen en als snel gingen we erin op. Overdag slenterde we wat door de knusse straatjes en probeerden allerlei voedsel uit. De keuze op het menu is enorm en aangezien we de gerechten nog niet kenden gokten we maar wat. Het smaakte allemaal prima. Er zijn ook veel westerse restaurants waar de prijzen direct een stuk hoger liggen. Toch kan bijvoorbeeld een broodje Shoarma heel aantrekkelijk zijn. Om er snel achter te komen dat het niet zo smaakt als “thuis”.

Na vier dagen gezelligheid in bars en restaurants en slapenloze nachten omdat we vlakbij een house tent stonden, verlangden we weer naar stilte. We zochten een meer op waar we zouden kunnen zwemmen. Bij de entree waren slagbomen en we moesten betalen. Ook hier was het vol met toeristen, zei het Thaise toeristen deze keer. Het bleek een gecultiveerd meer te zijn, omringd door restaurantjes. Het herinnerde haar aan ‘de groene heuvels’ waar ze als tiener altijd ging zwemmen. Na zolang in derde wereld landen te zijn geweest voelt het lekker maar ook wat onwennig om omringd te worden door luxe. Vlak voor het donker was kwamen er twee bewakers naar ons toe die vriendelijk vroegen of we bleven slapen. Toen we bevestigend antwoorden werd ons verteld dat we daarvoor extra moesten betalen. Het kostte ongeveer hetzelfde als een kamer in een goedkoop hotelletje in Pai. Na één nacht vertrokken we weer, deels vanwege de prijs maar ook omdat dit niet de stilte was die we zochten. Niet veel verder was een natuurpark waar we ook konden overnachten. Dieren hebben we, op een paar vogels en insecten na, niet gezien. Het park staat vooral bekend om de watervallen. Overal waren er tussen de bomen leuke plekjes om aan een riviertje te kamperen. Af en toe zagen we wat Thaise mensen die kwamen picknicken aan het water, helaas lieten ze al hun rommel achter. De meeste tijd was er alleen het gefluit van de vogels .                              Het was overdag behoorlijk warm zodat we regelmatig even af gingen koelen in de rivier. Hij is een echte Nederlander die als hij water en rotsen ziet gelijk dammen moet bouwen. Binnen een mum van tijd had hij een heuse jacuzzi gemaakt die onze spieren lekker masseerden. Het noorden van Thailand beviel ons erg goed en we hadden er graag meer tijd doorgebracht. We moesten echter ook naar Bangkok om een nieuw paspoort aan te vragen. Beiden zijn ze bijna verlopen en bijna vol. We hadden gelezen dat het 4 weken kon duren dus met 2 maanden visa werd het tijd om richting Bangkok te gaan. Onderweg maakten we nog een stop in Sukhothai bij een historisch park. Het leek een beetje op Bagan in Myanmar. Ook hier stond het vol met hele oude tempels waar paden doorheen liepen om wandelend of met de fiets van de ene naar de andere tempel te gaan. Gelukkig waren er veel bomen die schaduw gaven want sinds we de bergen uit waren werd het elke dag warmer. Gewapend met een audiogids fietsen we de hele dag door het park met de nodige stops voor een verkoelend drankje. Ook hier barstte het weer van de toeristen van allerlei nationaliteiten. We ontmoetten een leuke Indier die op een boedistische trip was, wat hem op vele plaatsen had gebracht waar wij ook waren geweest.

De hitte dreef ons weer naar water. Op de kaart stond een groot meer aangegeven en ook op de borden werd dit al 100 km van te voren aangegeven. We waren van plan om daar een paar dagen te blijven om te zwemmen. Toen we zeker wisten dat we dicht in de buurt waren konden we nergens water ontdekken. Na wat rondjes te hebben gereden zagen we een plaatstelijke plattegrond. Het moest toch echt daar zijn. We keken uit op een grote vlakte waar een kleine ondiepe rivier doorheen stroomde. Omdat het al laat werd besloten we naar het riviertje te rijden. Van een afstand dachten we allemaal houten huisjes te zien, toen we dichterbij kwamen ondekten we dat het vlothuizen waren. Ze stonden allemaal op het gras. Het drong tot ons door dat we in een uitgedroogd meer reden. De vlakte was inderdaad erg groot... De volgende dag toch maar verder richting Bangkok. We gingen hard want in Thailand zijn overal snelwegen zodat we in veel minder tijd veel meer kilometers maken dan we normaal deden. Opnieuw stond er een meer aangegeven op de kaart en de borden. Zonder al te veel hoop probeerden we water te vinden. Dit keer bleken er vele meertjes bij elkaar te zijn. Bij het grootste waren een paar restaurantjes waar we eerst wat gingen eten. Het was wel duidelijk dat ze hier niet gewend waren aan blanke toersiten. Nu werden we wel met vele nieuwsgierige blikken bekeken. Het eten smaakte prima ondanks dat het aanrecht ook gebruikt werd als slaapplek voor een baby en een pup.... Bij een verlaten meertje brachten we de nacht door en zwommen we tot laat in de avond.

Sneller dan verwacht kwamen we in het drukke Bangkok. Het kostte de nodige tijd om in de grote stad de weg te vinden naar de Nederlandse Ambassade. Tegen de tijd dat we er waren begon het al te schemeren zodat we snel een plek voor de nacht moesten vinden. Er was een park met een grote parkeerplaatst waar we het eerst gingen proberen. De bewaker haalde er iemand bij die Engels sprak en die vertelde ons dat het park om 21.00 gesloten zou worden. We mochten er niet blijven staan. Na nog wat zoeken zagen we een ongeasfalteerde parkeerplaatst met zowaar een beetje wind. Er stond een tent/schuurtje waar een man uit kwam die ons met gebaren duidelijk maakte dat we daar konden staan. Even later kwam er iemand met een oranje hesje die zich voorstelde als de bewaker. Ook deze man was erg vriendelijk en vertelde dat we voor 30 Bath (nog geen euro) daar konden overnachten. We mochten zolang blijven als we wilden en de man legde ons ook uitgebreid uit waar we whiskey konden kopen. Wat vermoedelijk het favoriete drankje is van deze man. Opgelucht dat we wat gevonden hadden installeerden we onszelf en gingen niet op zoek naar whiskey maar naar een restaurantje. Onderweg viel het haar op dat alle brommertaxi’s oranje hesjes aanhadden. Precies hetzelfde als ‘onze bewaker’ (die we overigens niet meer hebben gezien). In een restaurantje kregen we weer een uitgebreid menu voor onze neus. Alle gerechten stonden er alleen in het Thai op zodat we nog niets wisten. Hij vond dat het eten op het tafeltje van de buren er wel lekker uitzag en bestelde dit. De seveerster begreep het niet maar gelukkig kon de buurman wel Engels en vertaalde het voor ons. De nacht was ondanks het windje ontzettend warm. In het tent/schuurtje wat naast ons stond bleek een heel gezinnetje te wonen met als luidste lid een constant huilende baby. Na een gebroken nacht liepen we vroeg naar de Ambassade. Daar werden we behulpzaam ontvangen door de bewaker die ons gelijk de juiste formulieren gaf. We moesten een nummertje trekken en aansluiten bij een lange wachtrij. De meesten mensen die zaten te wachten waren blanke mannen met een Thaise vrouw. Blijkbaar eindigd een vakantieliefde hier toch ook regelmatig in een serieuse relatie. Na een paar uur waren we aan de beurt en kwamen we bij een loket waar een jonge Thaise vrouw achter zat. Tot onze verassing werden we heel vriendelijk in vloeiend Nederlands te woord gestaan. Van te voren dachten we dat het misschien een probleem zou zijn dat we nergens ingeschreven staan. Het verliep echter allemaal veel soepeler dan we verwacht hadden. De dame zei dat we een email zouden krijgen als de paspoorten klaar waren, wat op zijn minst een week zou duren. Aangezien we op 4 weken hadden gerekend leek ons dat wel erg snel.

Er is van alles te zien in Bangkok maar we besloten dat dit wel kon wachten tot dat we een volgende keer in een beter seizoen inThailand zijn. We reden naar de westelijke kant van de golf van Thailand om aan het strand de mail over onze paspoorten af te wachten. Al snel hadden we een leuk plekje gevonden bij een heel rustig baaitje. Na een paar dagen kregen we een berichtje van Iris en Roderick. Een Nederlands stel wat we in Afrika twee keer ontmoet hebben. Daar waren ze met de auto onderweg en nu zijn ze in Azie aan het backpacken. In Nederland wonen ze in Wijchen, dus bij ons om de hoek, maar daar zijn we ze echter nog nooit tegengekomen... Of we in de buurt van Bangkok zaten zodat we elkaar konden treffen. Na Bangkok waren ze van plan om richting Maleisie te gaan. Hun visa was maar twee weken geldig dus veel tijd hadden ze niet. We zaten 120 kilometer van Bangkok de richting van Cambodja op, dus we dachten dat we ze mis zouden lopen. Een paar uur later kregen we echter weer een berichtje dat ze ons op wilden komen zoeken voordat ze de andere kant op zouden gaan. We verheugden ons erop om ze weer te zien en bij te kletsen en we spraken af dat we hen bij het dichtsbijzijnde busstation op zouden halen. Op de plek waar wij stonden was geen betaalbaar hotel in de buurt maar Iris en Roderick wilden wel in ons minuscule tentje overnachten. Op de terugweg sloegen we bij de grote supermarkt voldoende eten in en gingen weer terug naar ons afgelegen plekje. Onder het genot van een barbeque kletsen we lekker bij tot laat in de nacht. De volgende ochtend bleek dat het toch wel heel erg warm was in een tentje want beiden hadden ze nauwelijks geslapen. Tijdens hun reis sliepen ze nu meestal in kamers met airco dus ze dachten dat het gewoon even wennen was. Toen we al pratend erachter kwamen dat wij net zo verzot op spelletjes doen zijn als Iris en Roderick besloten ze direct om het nog een nacht te proberen. Kolonisten van Catan kwam weer uit de kast en het spel werd alleen af en toe onderbroken voor een frisse duik. De volgende ochtend hoorden we dat ze weer niet hadden geslapen en nu wilden ze voor de nacht toch echt proberen om een kamer te vinden. Even later kwamen we erachter dat ze ook konden klaverjassen en vergaten de tijd. Wij besloten die avond met ze mee te gaan naar het stadje zodat we onze marathon voort konden zetten. Na wat zoeken hadden Iris en Roderick een leuke kamer met balkon gevonden en wij om de hoek een parkeerplek. Naast hun hotel zat een Nederlands restaurant en daar gingen we maar eens even kijken. We geloofden bijna onze ogen niet toen we frikandellen en kroketten op het menu zagen staan!! Nog een beetje sceptisch bestelden we een broodje frikandel. Toen we de eerste hap hadden genomen was het echt feest. Dit favoriete gerecht van hem was duidelijk rechtstreeks uit Nederland ingevlogen en smaakte exact hetzelfde als in de Nederlandse snackbar. Alleen de curry ontbrak maar dat kon de pret niet deren.

Na twee dagen gaven Iris en Roderick aan dat ze moesten vertrekken vanwege het visa . En ze wilden nog het e.e.a zien in Zuid Thailand. Ondertussen hadden wij van hen gehoord dat het op dit moment in Laos en Cambodja nog veel heter was dan in Thailand. Wij wilden daarom in deze hoek blijven tot ons paspoort klaar was en daarna richting Maleisie rijden. Op de ochtend dat we afscheid zouden nemen kregen wij een mail van de Ambassade dat onze paspoorten klaar lagen. Na wat overleg werd er een nieuw plan gemaakt. We zouden de volgende dag vroeg vertrekken, ons paspoort ophalen en dan richting zuid Thailand rijden. Iris en Roderick hadden nog lang niet genoeg van spelletjes doen en reden met ons mee. Doordat er file stond waren we een kwartier na officiele sluitingstijd bij de Ambassade maar de bewaker pleegde één telefoontje en we mochten doorlopen. Vijf minuten later stonden we weer buiten met een gloednieuw paspoort. Afgeven in Bangkok wat er eigenlijk best wel stoer uitziet.

Strandhoppend gingen we verder waarbij het Wijchense stel nog eens een poging deed om in de tent te slapen. Dit keer werden ze behalve door de hitte ook nog eens belaagd door een krab in hun tent. In een grotere stad zouden ze de bus pakken zodat ze nog tijd hadden om een nationaalpark te bezoeken. De bus bleek echter volgeboekt te zijn en we reden door naar de volgende plaatst waar een treinstation was. Ook deze bleek vol te zitten voor de volgende dag. Het boedistische nieuwjaarsfeest stond voor de deur en heel Thailand leek onderweg. Uiteindelijk besloten Iris en Roderick om voor een visa-run te gaan aan de grens van Myanmar zodat ze nog twee weken langer in Thailand konden blijven.

Wij hadden gepland om naar een eiland te gaan waarvan we wisten dat daar een Franse familie zat die we uit Nepal kenden. Voordat we er waren kregen we bericht dat er geen leuke kampeerplek op het eiland te vinden was en het ook nog eens heel slecht weer was. Ook op het vaste land veranderde het weer plotseling. Het regende de hele dag wat het voor Iris en Roderick in ieder geval iets aangenamer maakte om acherin Wobbel te liggen. Op de weg was het enrom druk want het is een traditie in Thailand om elkaar met water nat te spuiten met nieuwjaar. Overal reden pickups met bakken water en mensen met waterpistolen achterin.               De bevolking leek er ondanks de heftige regen de grootste lol in te hebben. Regelmatig moesten we snel ons raampje dichtdoen omdat we niet wilden dat onze radio zeiknat zou worden. In het grensplaatsje vonden we een hotelletje met een grote tuin waar wij mochten parkeren. Het personeel was druk bezig om een boom beetje bij beetje om te kappen. Hij voelde zijn handen jeuken en klom er vrijwel direct in. De volgende dag kwamen onze lifters met een nieuw visa en goedkope sigaretten voor ons weer terug uit Myanmar en konden we weer op pad.

We bezochten een Nationaal park waar we gratis mochten kamperen. S ávonds maakten we een praatje met de bewaker die ook gids bleek te zijn. De Thai stelde zich voor als William wat we nogal vreemd vonden. William bleek lang voor Nederlanders gewerkt te hebben en zelfs een beetje Nederlands te spreken. Zijn naam was eigenlijk Thalem maar William was makkelijker voor de toeristen. De volgende dag gingen we de berg op met hem. Ondertussen was de regen weer voorbij en zweetten we nonstop tijdens de klim. We wisten dat we boven zouden kunnen zwemmen en die gedachten hielp ons omhoog. We zagen onderweg mooie bloemen en een bijzondere spin. Voor grotere dieren zouden we veel langer en verder het oerwoud in moeten. Misschien later nog eens als we in een koeler seizoen zijn, nu zagen we het niet zitten om met een bepakking voor een paar dagen door deze hitte te lopen.

We bleven nog een nachtje in een erg toeristsch stadje en wilden de volgende dag proberen om daar in de buurt een leuk plekje aan het strand te vinden. Die avond kregen we bericht van de Franse familie dat ze ongeveer 35 kilometer zuidelijk van ons zaten waardoor onze koers snel bepaald was. We vonden hen aan een heel afglegen strand met een wilde oceaan. Iris en Roderick probeerden dapper nog een nacht in de tent te slapen maar wederom zonder bevredigend resultaat. Voor ons is het een geweldig plekje om wat langer te blijven. Helaas is de oceaan wel erg wild wat zwemmen een avontuur maakt. De Fransen vertrokken de volgend dag richting Phuket. Aangezien het daar de mooiste plek is om te snorkelen zullen ook wij binnenkort die kant op gaan. Iris en Roderick kregen een lift naar Pukhet waar we ze wellicht over een paar dagen weer zullen treffen. In de tussentijd genieten we hier even van het geluid van krekels en de wilde golven............................

** Op http://youtu.be/6KRHwW__rAo is natuurschoon uit Thailand te zien!

 

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Petra:
    24 april 2013
    Bewondering en afgunst wisselen elkaar af!!Hou me vast, je maakt me gek met al die fantastische foto's!!Nee hoor grapje,wij volgen jullie grote avontuur thuis en hopen met een beetje geluk nog een keer of wat op die groene heuvels van vroeger terecht te komen deze zomer!Groetjes!!
  2. Jan en marg:
    26 april 2013
    hoi gij beiden,
    weer een leuk verhaal, dat wij in 1 ruk uitgelezen hebben. dit deel van de reis is wel wat burgerlijker (lijkt althans zo), lekker luieren, spelletjes doen etc. komt ons bekend voor. dat paspoort is natuurlijk wel een leuk collectors item, maar dat zal ook wel weer snel vol zijn, met al die grensoverschrijdende activiteiten. geniet er van en houd wobbel op het juiste spoor!
    groetjes,
    jan en marg
  3. Nolly Verbruggen:
    14 mei 2013
    Weer genoten van jullie verslag, mooi dat het goed met je gaat hier is het koud, het moet lente zijn maar het voelt als herfst maar wat in het vat zit verzuurd niet. Bij ons Ge komt op 9 juli weer een kleintje bij, ze zijn druk aan het verbouwen en nestelen Wij wensen jullie nog een hele mooie reis en veel geluk en gezondheid toe. Groetjes van Nolly Verbruggen van den Heuvel moeder van Ge Verbruggen.