Warm en vochtig in Pokhara

Het was ontzettend  heet in Kathmandu. We bezochten het tempelcomplex Pashupatinath.

Bij binnenkomst liepen we direct tegen de rivier aan waar lichamen worden verbrand.

Er zijn 6 plateau’s aan het water die constant in gebruik zijn. Even verderop zien we kinderen zichzelf wassen in het water. Een vreemde aanblik. Het is een onderdeel van de cultuur die voor ons niet voor te stellen is. Maar als je er bijstaat hoort het al snel gewoon bij de omgeving . En dat is misschien nog wel het gekste, als je er over nadenkt. Het gaat allemaal heel rustig ondanks dat het er erg druk is.

De rest van het complex bestaat vooral uit heel veel kleine tempeltjes en een aantal grotere tempels.

Helaas zijn ze erg slecht onderhouden zodat het er nogal vervallen uitziet. Wat er precies met het entree geld gedaan wordt is ons niet duidelijk. Alleen toeristen betalen een behoorlijk bedrag. Voor de lokale mensen is dit een druk bezochte ontmoetingsplek.

Zij gaat in Kathmandu nog een dagje winkelen met Verena. Erg gezellig om weer eens met een vrouw rustig in allerlei winkels te snuffelen zonder dat er iemand verveelt raakt...

Hij doet ondertussen de noodzakelijke boodschappen met Wolfi. Sávonds ontmoeten we elkaar weer in een Pizzaria en maken er een leuke avond in de stad van.

Ondertussen ontvangen we een mail van Iris en Roland. Eeen Nederlands stel dat we ook in India ontmoet hebben. Er is voor 5 juli een convooi door Tibet en China gepland. Om onduidelijke redenen zijn de regels veranderd en mag je er alleen door als je met 5 mensen van dezelfde nationaliteit bent. Tot nu toe waren ze met z’n vieren. Ze vragen of we geen zin hebben om mee te gaan. We moeten snel beslissen en wegen de voor en nadelen af. Uiteindelijk stemmen we in en het proces van vergunningen aanvragen wordt gestart door de reisorganistatie.

Na een paar dagen zijn we allevier de stad meer dan zat en we vertrekken richting Pokhara. Er is weer een staking aan de gang en we zijn de enige auto’s op de weg. Bij de diverse blokkades ziet het er wat grimmig uit als we aankomen rijden. Wanneer de stakers zien dat we toeristen zijn laten ze ons direct door en lachen ons vriendelijk toe.

Een lastige bijkomstigheid van de staking is dat bijna alle tankstations gesloten zijn. Wobbel staat bijna droog en we zijn dan ook erg blij als we na 10x stoppen eindelijk bij een open tankstation komen.

Onderweg maken we een stop voor twee nachten aan dezelfde rivier waar wij al eerder waren. Nu wordt er ineens 100 rupee gevraagd als belasting voor het kleine stukje weg naar de rivier. Dit zou prive weg zijn volgens een Nepalees die er woont. Op de openbare weg is de tol 35 rupee dus we vinden het een vreemd verhaal. Na wat heen en weer gepraat mogen we door zonder te betalen.

Verena en Wolfi blijken net zoals wij dol op “kolonisten van catan” te zijn en daar vullen we aardig wat uren mee.

Dan gaan we naar Pokhara waar we al veel over gehoord hebben. Er is een camping en daar zijn al een aantal campers die ook mee door Tibet/China zullen reizen. We ontmoeten daar Iris en Roland en twee franse gezinnen. Het is gezellig maar de camping zelf valt een beetje tegen. We dachten dat het aan een meer was waar we zouden kunnen zwemmen. Dit bleek niet zo te zijn en aangzien het erg warm is overdag viel dat een beetje tegen.

Dan krijgen we bericht dat een goede vriend van ons uit Curacao plotseling is overleden. We zijn wat lamgeslagen door het verdriet wat 2012 ons tot nu toe brengt.....

Hij stort zich op het opknappen van de buitenkant van de cabine van Wobbel. Zij leeft zich uit op de keuken door die een fris kleurtje te geven. Het helpt om even flink bezig te zijn.

Wanneer we daarmee klaar zijn horen we dat er 10km verderop een  waterval is waar ook gezwommen kan worden. Vlakbij zou een mooi plek om te overnachten zijn. We rijden er  met z’n tweeen over een onverharde bergweg. Het laaste stuk vind Wobbel echt te steil. Na een paar pogingen met stenen achter de wielen en weer optrekken, geven we het op. We parkeren Wobbel aan de voet en lopen verder.

Het laatste stuk naar de waterval zelf moeten we klauteren over grote rotspartijen. Maar dan kunnen we heerlijk afkoelen in het heldere water. Er is niemand te bekennen en we genieten de hele dag van de rust en de koelte. Laat in de middag klauteren we weer naar beneden. Zij staat op een grote rots en schat in dat ze als ze eerst gaat zitten ,het laatste stukje wel naar beneden kan springen. Een verkeerde inschatting waardoor ze valt. Gelukkig niets gebroken maar wel een diepe snee in haar knie. Hij helpt haar de rest van de weg naar beneden zonder verdere ongelukjes. De omgeving verder verkennen zit er niet meer in voor haar. We blijven nog een dagje en maken kennis met vele Nepalezen. Dagelijks lopen ze van beneden naar boven en weer terug met een grote mand vol gras voor de buffalo’s. Bij Wobbel rusten ze allemaal even uit en zijn nieuwsgierig naar de binnenkant.

We krijgen wat lokaal fruit en groente om te proeven en maken leuke praatjes. Een van de Nepaleze zegt dat het water uit de rivier zo schoon is dat we het kunnen drinken. Even later vragen waar de overkapping langs de rivier voor is. Daar worden de lichamen verbrandt is het antwoord. We zien er maar vanaf om onze flessen met het rivierwater te vullen............

Omdat zij aan de Wobbel gekluisterd is besluiten we terug te gaan naar de camping. Bij terugkomst kunnen we direct aanschuiven bij een heerlijke barbeque.

De dagen gaan rustig voorbij. Zij zit noodgedwongen veel in haar luie stoel. Hij maakt een dagelijks gangetje naar een boer met koeien voor een liter overheerlijke verse melk. Overdag is het heet en vochtig wat zo wie zo niet uitnodigd tot veel actie. We kunnen er bijna de klok opzetten dat het tegen 4 uur betrekt en er een flinke onweersbui komt. Af en toe gaat dit gepaard met hevige storm die Wobbel op zijn  wielen doet schudden. Als het weer droog wordt maken we een kampvuurtje en zo niet kijken we een filmpje of doen een spelletje.

Ondertussen is er veel email verkeer vanuit de Chineese reisorganisatie over de Tibet/China tour. Het schijnt onrustig te zijn en we moeten er rekening mee houden dat het niet doorgaat. Voor een aantal leden van de groep betekent dat een terugtocht naar Europa. Wij hebben geen tijdsdruk en alhoewel we het jammer vinden maken we ons niet erg druk. Het is alleen een vervelend gevoel dat we een beetje in een val lijken te zitten. Nepal en India zijn de enige mogelijkheden of we zouden moeten verschepen. Gezien onze laatste ervaring daarmee zitten we er niet op te wachten. De regels hier in Azie zijn allemaal wat lastiger als in Afrika. We moeten wennen aan het feit dat we ineens zoveel moeten uitzoeken en plannen.

Na een week krijgen we bericht dat het definitief niet doorgaat. De grens zal in ieder geval tot augustus dichtblijven. Om ons heen worden er door iedereen alternatieve plannen gemaakt.

Wij besluiten voor een familieaangelegenheid een kort bezoek aan Nederland te brengen. Zij vliegt dan ook even naar Curacao. Een mini wereldreis in een wereldreis....behoorlijk decadent.

Als we weer terugkomen in Nepal zullen we rustig opnieuw onze richting bepalen.