Kriskras door Thailand

10 juli 2014 - Ko Lanta, Thailand

Dit was de 6de keer dat we de Thaise grens overgingen. Elke keer een andere grens en elke keer andere regels. Voorgaande keren hadden we een autoverzekering gekocht in een stadje, omdat we dit zelf wilde. Nu werd ons verteld dat we een verzekering bij de grens konden kopen. Dat vonden we handig omdat we nu niet hoefde te zoeken. De rekening bleek echter 10 keer zo hoog te zijn als de andere keren. We zeiden dat we dan in de stad een verzekering zouden kopen. Maar dat vonden de douane niet goed. Volgens hen is een verzekering verplicht en we mochten niet met Wobbel de grens over als we niet verzekerd waren. Uiteindelijk ging hij met een taxi de stad in om een verzekering te kopen, die daar veel goedkoper was ondanks dat dezelfde naam op de papieren stond als bij de grens.

We gingen eerst het noord oostelijkste puntje van Thailand in. “De gouden driehoek’, de naam heeft iets mysterieus maar in de praktijk is het niet meer dan een klein dorp met honderden souvenirkramen. We bezochten het opiumhuis wat zonder meer een interessante ervaring was. De diverse kamers hadden thema’s door de eeuwen heen en het is apart opgezet met levende beelden en spannende muziek. De informatie was een beetje bizar. Opium werd gebruikt als zelf medicatie voor de kleinste kwaaltjes en voor alle leeftijden. Nu is het helemaal verbannen uit deze streek en zijn de papavervelden vervangen door rijstvelden. Het was al laat toen we het museum uitkwamen en we overnachtten op een parkeerplaats in de bergen. Om 6 uur ' s ochtends werden we gewekt door een man die op onze deur klopte. Helaas sprak deze man geen woord Engels en we hadden geen idee wat hij wilde. Toen we twee uur later aan het ontbijt zaten stonden er ineens vijf agenten om Wobbel heen, waarvan er één wel Engels sprak. De mannen waren ongerust over ons omdat we zo dichtbij de grens van Myanmar sliepen. We werden verzocht te vertrekken door de erg beleefde agent die zich wel 10 keer verontschuldigde. Aangezien we toch verder wilde rijden was het geen probleem voor ons. We gingen naar Chang Rai, een knus toeristisch stadje. Er is daar een grote avondmarkt waar ze leuke en goedkope kleren verkopen en daar wilde zij naartoe. Voordat de markt begon raakte we aan de praat met een Thai die ons veel over het Boeddhisme vertelde en de politieke situatie in Thailand. Volgens deze vriendelijke Thai houdt de bevolking niet van vechten zodat er nooit grote problemen zullen zijn. Voordat we het in de gaten hadden was het erg laat en de markt al voorbij. Na dit gesprek waren we erg verrast toen we de volgende dag een telefoontje uit Nederland kregen met de vraag of we wisten dat er een staatsgreep in Thailand was. Dat wisten we niet en is sowieso best vreemd om dat via Nederland te horen. Ineens was er dus toch politieke onrust in dit vredelievend land. We zagen onderweg erg veel check posten met militairen die grote machinegeweren droegen. Ze zwaaide ons vriendelijk toe en nergens hoefden we te stoppen. In Chang Mai mochten we bij een voetbalveld parkeren net buiten het centrum. Er was een avondklok ingesteld en iedereen moest om 10 uur 's avonds binnen zijn. De mega grote avondmarkt die normaal elke zondag in Chang Mai plaats vindt, ging niet door. Zij liep weer een avondje shoppen mis. Overal in de stad liepen soldaten. Het leek alsof ze er vooral stonden om met toeristen op de foto te gaan..

We zorgden dat we op tijd terug waren bij Wobbel. Tot onze verbazing werd er wel gewoon tot 11 uur ' s avonds gevoetbald en daarna namen de spelers nog een biertje in het kroegje. Er hing een tv waarop de uitzendingen steeds onderbroken werden voor mededelingen van de regering. Veel zenders waren van de tv afgehaald. Meer dan dit hebben we die eerste week niet meegekregen van de staatsgreep en nadat de avondklok opgeheven werd, merkten we er niets meer van.

In Chang Mai gingen we beiden naar de tandarts en beiden mochten we nog een keer terug komen om gaatjes te vullen. Bij hem moest er zelfs een kies getrokken worden. Het was enorm heet in de stad en we besloten tussendoor een weekje naar Pai te gaan. Dit ligt wat hoger in de bergen zodat het koeler is. We waren daar al eerder geweest en we werden zo enthousiast begroet door Kee en de Beuningse Meta die nu in Pai woont, dat het voelde als een beetje thuiskomen. We brachten veel tijd door in de bar van Kee waar we ook andere bekende gezichten tegenkwamen. Kee nam ons en Meta een dagje mee met zijn stoere auto. Deze jonge Thai wilde ons varkenshersenen laten proeven. Iets waar zij niet echt op zat te wachten. Aan de rivier zijn rieten vlotten met een afdakje waar je rustig kunt zitten. Bij een van de restaurantjes in de buurt kan je eten bestellen en dit wordt gebracht. De varkenshersenen waren uitverkocht en daarvoor in de plaats bestelde Kee varkensdarmen. Hij vond dat het niet slecht smaakte. Zij kon zichzelf niet zover krijgen om deze zo duidelijk herkenbare ingewanden in haar mond te stoppen en hield het saai bij kip. Daarna nam Kee ons mee naar natuurlijke warme bronnen. De temperatuur was hoog genoeg voor een frisse duik maar het warme water was zeker niet onaangenaam. De rit ernaartoe door het bos over een steil onverhard pad, was alleen al de moeite waard.

Na een weekje gingen we terug naar Chang Mai voor de tandarts afspraak en om op twee lieve Duitse herders te passen. De Franse Olivia waren we eerder onderweg tegengekomen en nu woont ze tijdelijk in Chang Mai om nieuw reisgeld te verdienen. Omdat Olivia voor haar visum een paar dagen naar Laos moest, zorgden wij voor de honden en trokken in het knusse huisje. Dat de gezondheidszorg in Thailand erg goed is wisten we al. Dat was ook de redenen dat we hier naar de tandarts gingen. Buiten professioneel was deze tandarts ook nog eens erg betrokken. Een paar dagen nadat zijn kies was getrokken werd er gebeld om te vragen hoe het met hem was....

Nadat Olivia terug kwam bleven we nog een paar dagen om gezellig bij te kletsen. We waren erg blij dat Olivia ondertussen aardig de weg wist en een prachtig meer om in te zwemmen had gevonden. In de stad is het altijd veel heter omdat er haast geen wind staat en dit deed ons erg naar het strand verlangen. Onderweg naar het zuiden zochten we de Deense René op die erg blij was met ons bezoek. Een half jaar gelden was René bezig een restaurantje te bouwen en nu was het net open. We werden getrakteerd op lekker Italiaans eten en bleven twee dagen in zijn huis. Het is grappig om door een vreemd land te rijden en op zoveel plekken mensen te kennen die we weer opzochten. We vertelden Rene dat onze reis met Wobbel niet lang meer zal duren en dat we onze camper in Maleisië achter zullen laten. Rene wil Wobbel daar wel komen ophalen om er af en toe in Thailand mee op vakantie te gaan. We zijn er blij mee dat Wobbel nog een nuttige oude dag krijgt. Het lijkt erop alsof Wobbel het ermee eens is want als we weg willen rijden bij Rene, krijgen we de motor niet aan de gang. De hele buurt kwam helpen duwen zodat we even later toch weg kunnen. We lieten de accu doormeten en die was volgens de monteur kapot. We vervingen de start accu voor één van de accu’s van het huisgedeelte.

Nadat we bij Rene vertrokken waren reden we snel richting de Thaise golf. We moesten ons papier voor tijdelijke import van Wobbel verlengen en bij de grens was ons verzekerd dat er overal douane kantoren waren. We gingen het bij een klein politiekantoortje vragen. Het duurde lang voordat de man begreep wat we nodig hadden. Toen ging de behulpzame Thai direct aan het bellen en legde haar de weg uit. De man aan de telefoon legde de weg aan hem uit. DE te volgen route was ongeveer gelijk, er zat alleen een verschil van ongeveer 20 kilometer tussen de uitleg van deze twee mannen. Onderweg vroegen we het nog een paar keer. De meeste mensen wisten, zelfs met behulp van het in Thais geschreven papier , niet waar we het over hadden. Maar dan werden we weer naar iemand verwezen die het wel zou weten. Na zo’n 40 kilometer hadden we het gevonden. De beambte gaf aan geen stempel te hebben op dit kantoor en zei dat we naar de grotere stad verderop moesten. We volgde lange tijd de borden, maar ineens waren die verdwenen. Er was een brede nieuwe weg, we dachten dat het logisch was dat deze naar de stad zou leiden. Plotseling ging deze weg over in een onverharde weg die steeds smaller werd. We waren omringd door palmboom plantages en kwamen niemand tegen. Na twee uur rond gedwaald te hebben kwamen we op een kruising en twijfelde welke afslag we moesten nemen. Er kwam een auto van de elektriciteit maatschappij aanrijden. De bestuurder stopte direct en vroeg ons waar we heen wilde. De man gebaarde ons achter de auto aan te rijden. Na een tijdje kwamen we weer uit op een brede asfalt weg, die blijkbaar alleen de plantages inging. Via een omweg van 60 kilometer kwamen we in de stad. Ook daar duurde het lang voordat we de douane gevonden hadden en lieten uiteindelijk een brommertaxi voor ons uit rijden. We gaven het papier af en konden na de lunch terugkomen. Toen bleek er ook geen stempel te zijn gezet, alleen een krabbeltje waarmee het papier weer een maand verlengd was..

Onderweg naar het zuiden vonden we veel mooie verlaten strandjes waar we alleen af en toe wat vissers zagen. Wobbel begon opnieuw wat kuren te krijgen en wilde s’morgens soms wel, soms niet starten. Aan de Thaise golf regende het behoorlijk veel waardoor we besloten horizontaal het land over te steken. De route door de bergen was prachtig. Onderweg naar een nationaal park, kon hij ineens niet meer schakelen. We vonden een kleine garage en daar was het probleem zo gevonden. Er was gelukkig alleen een schroef los getrild.

In het nationale park maakte we een lange wandeling met een gezellig Frans stelletje. Omdat het bewolkt was en we onder de bomen stonden hadden we haast geen elektriciteit zodat we er niet lang bleven. Wobbel wilde echter niet mee, het lijkt alsof het echt tijd voor pensioen is. Weer moesten we een aantal mannen optrommelen om ons aan te duwen. Ze leken het nogal vermakelijk te vinden..

In Phuket vonden we een prachtig strandje op 5 minuten lopen van een toeristendorpje. Voor 50 cent konden we een wasmachine volmaken en tijdens het wachten gebruik maken van van wifi. Een enorme luxe, aangezien we normaal altijd met de hand de was doen. We bleven een week op deze mooie en ook gezellige plek. Regelmatig kwamen er toeristen en lokale mensen een praatje maken. Een jonge Thaise knul kwam regelmatig zijn Engels bij ons oefenen. Iets verder sliep een Amerikaan in een hangmat om hotelkosten uit te sparen. De helft van het jaar vist Adam in Alaska en de andere helft van het jaar reist deze Amerikaan rond de wereld. We brengen heel wat gezellige uren samen door en Adam leert hem hoe hij moet zeevissen. Dit keer komen de mannen met een heus avondmaal terug.

Op een avond gingen we wat drinken in een bar. Er zijn in Thailand heel veel cafés waar mooie jonge vrouwen werken. Veel van hen zijn echter niet geboren als vrouw. Over het algemeen zien we dat vrij snel aan de nog aanwezige adamsappel. In deze bar raakten we aan de praat met TC, een enthousiaste jonge Thaise vrouw. We keken er erg van op toen we hoorden dat ook TC als jongen is geboren. Er was geen adamsappel te zien. TC vertelt openhartig over de transformatie, die als tiener al begon door stiekum hormoonpillen te slikken. In Thailand is het heel gewoon om je geslacht te laten veranderen, vooral van man naar vrouw. Het is hier een routine operatie die ongeveer 2000 euro kost. DE ouders van TC hadden totaal geen moeite met de geslachtsverandering. Pas op het moment dat TC daarna thuis kwam met mannen, had de vader er erg veel moeite mee.

Een andere middag zat er niet ver bij ons vandaan een grote Thaise familie op het strand. Een van de mannen kwam naar onze bus met een klein meisje en vroeg of deze even naar ons toilet mocht. Zij was even verbaasd en schoot in de lach. Dit was voor het eerst dat iemand ons vraagt of ze gebruik kunnen maken van ons toilet. Het gebeurd maar zelden dat de lokale bevolking direct doorheeft dat onze auto tevens een huis is, omdat campers hier niet bestaan. Opgelucht vertrok het meisje even later weer. Zo'n 10 minuten later werden we uitgenodigd om bij de familie aan te schuiven voor de barbecue. En we moesten ook vooral de lokale whiskey proeven..

Na een gezellige en ontspannen week zaten we nagenoeg zonder stroom en Wobbel wil weer niet starten. Een man met een pick-up trekt ons aan door het mulle zand. Het echtpaar blijft nog even een praatje maken en we krijgen een grote tas vol lychees cadeau. We besloten om toch maar een nieuwe accu te kopen omdat dit ons voor ons gevoel nogal in onze vrijheid beperkt. Toen de nieuwe accu erin zat konden we nog niet starten. Dus daar lag het niet aan. We gingen op zoek naar een garage en na wat gesleutel bleek er een schroef van de startmotor afgebroken te zijn. De vrouw van de monteur gaf ons een grote schaal lychees die we tijdens het wachten opeuzelden. We waren opgelucht dat het weer iets simpels was dat zo opgelost kon worden.

Langzaam rijden we verder richting Maleisië met gemengde gevoelens. Over een maand zullen we zonder Wobbel verder gaan naar Indonesië en Nieuw-Zeeland. De auto is ondertussen zo oud dat verschepen simpelweg het geld niet meer waard is. Maar het is na vijfenhalf jaar reizen en wonen ondertussen veel meer geworden dan zomaar een auto...We zijn dan ook van plan om met volle teugen te genieten van de laatste maand met onze reisgenoot!

Nog een paar dagen in Thailand, waar we alles bij elkaar ruim een half jaar doorgebracht hebben. We begrijpen ondertussen heel goed waarom dit zo'n geliefd vakantieland is...

Foto’s

3 Reacties

  1. Nolly Verbruggen:
    10 juli 2014
    Leuk om te lezen dat het goed met jullie gaat. Bedankt voor de mooie reportage, hier is het ook warm en klam het onweert lekker straks een plak nachtje .Groetjes van Nolly de moeder van Ge Verbruggen uit Dreumel
  2. Hans Boesveld:
    11 juli 2014
    Hey daar! Jammer te lezen dat Wobbel zo op zijn tandvlees loopt. Kon de tandarts daar ook niet een handje mee helpen? Had gehoopt nog een keer een nachtje door te brengen om "mijn" bedje :) .
    Veel plezier nog met hem in Maleisië en misschien tot gauw...
    Dikke kus saampies.
  3. Petra:
    12 juli 2014
    Je hebt ook nog de toiletjuffrouw uit moeten hangen?
    Van wildplassen moest vaderlief niets hebben,blijkbaar!En het leverde meer op uiteindelijk dan een schoteltje muntjes,gezellig om er zo bij betrokken te worden!Wobbel zou dus ook nog toiletwagen kunnen worden,al is dit veel leuker voor hem natuurlijk!