Lente in Ràfales

31 maart 2017 - Ráfales, Spanje

Lente in Ràfales

Na een wisselvallige, maar over het algemeen zachte winter, is de lente aangebroken. Eind februari stonden de amandelbomen al prachtig in de bloei.  En ook hier roert maart zijn staart, sommige dagen was het boven de 25 graden en kwamen de slippers uit de kast.  Een dag later was de winterjas weer nodig en zo wisselt het elkaar af.

Omdat we deze winter een muizenplaag  hadden, besloten we een kat te nemen. Dat vond Toba erg spannend, maar na een paar dagen kreeg ze in de gaten dat ze met een kat iets rustiger moet spelen als met een hond. Al  snel werden zij en Luchi ( uitgesproken als Loetsie) dikke maatjes. We hebben Luchi nog niet met een muis gezien, maar we hebben ook geen signalen meer gevonden dat er nog muizen zitten, dus misschien is de geur al genoeg. Het is een aanhankelijk katje en het is een feest om naar die twee dieren samen te kijken, kortom een aanwinst voor ons thuis.

De vergunningen lijken nog een tijd op zich te laten wachten. We moeten toestemming krijgen van de achterburen om het pad te verbreden. Deze wonen daar echter niet en zijn op dit moment bezig met de erfverdeling van de grond. Maar ondertussen is er genoeg te doen. Paul is druk met het maken van een hele mooie veranda en het snoeien van alle olijf en fruitbomen. Ik heb de eerste groenten al weer in mijn moestuin gepoot en heb onze stoelen een fris kleurtje gegeven.

In het begin van het jaar ging ik wat fanatieker aan de slag met het zoeken naar een baan. Tot mijn grote verrassing lukte dit vrij snel. Via Monique (een Nederlandse die hier al lang woont en inmiddels zijn we met het hele gezin goed bevriend) hoorde ik dat een hotel in Ràfales ook een ander hotel had overgenomen en dus misschien extra personeel nodig had. Omdat mijn Spaans nog lang niet vloeiend is, solliciteerde ik in eerste instantie voor het schoonmaken van kamers. Aangezien poetsen niet een van mijn kwaliteiten is, was dit op zich al lachwekkend. Niet lang daarna werd ik gebeld met de vraag of ik kon komen voor een kennismakingsgesprek. Bij het hotel werd ik begroet met een omhelzing door een erg sympathieke vrouw. Tijdens het gesprek kwam naar voren dat ze twee hotels en één restaurant runnen. Of ik zou willen helpen in de keuken en het restaurant.  Wat overdonderd antwoorde ik dat mijn Spaans niet goed genoeg is om klanten te serveren. Ze wuifde dit direct van tafel met de opmerking dat mij verteld zou worden welk bord naar welke tafel moet en dat de rest vanzelf komt. Ze moest nog overleggen met haar broer die mede eigenaar is en ik zou gebeld worden. Een paar dagen later werd ik uitgenodigd voor een gesprek bij de broer in het restaurant. Ook hij zag geen taalproblemen en we spraken af dat ik een weekend op proef zou werken. Eenmaal in het restaurant werd mij snel duidelijk dat de serveerster een ander idee over mijn taken had en ik kreeg de opdracht om de bestelling van de toetjes en de koffie op te nemen en te verzorgen. Tussendoor ruim ik de tafels af en dek ze opnieuw of  help in de keuken met de afwas. Ik voelde mij weer een onervaren tiener door het gebrek aan ervaring in dit werk en mijn Spaans. Tot mijn verbazing werd ik na het proefweekend aangenomen om te blijven….

Nu ik er middenin zit word echt duidelijk dat Spanjaarden zich over het algemeen niet zo druk maken. Als ik iets niet gelijk begrijp, lijken de gasten dat wel grappig te vinden en als ik een foutje maak, halen de andere medewerkers hun schouders op gevolgd door “komt goed, beetje bij beetje”

Alhoewel ik nog steeds enigszins het gevoel heb dat ik in een comedy serie terecht ben gekomen, begin ik meer op mijn gemak te raken en gaat mijn Spaans vlot vooruit. Het is zonder meer weer een hele nieuwe uitdaging. Tot het hoogseizoen is het alleen voor de weekenden, zodat ik nog tijd genoeg heb om thuis allerlei klusjes te doen.

We gaan nog steeds elke week naar Spaanse les en dit jaar hebben we een leuk clubje met twee  andere Nederlanders en drie Engelsen. Spelenderwijs leren we de werkwoord vervoegingen. En dat zijn er nogal wat in het Spaans. Zo zeg je bijvoorbeeld “Ik heb gisteren” weer anders als “Ik heb vorig jaar”. Daarnaast laten Spanjaarden de woorden ik, jij, hij, wij en jullie weg omdat je aan de vervoeging al hoort over wie het gaat. Als er snel gepraat wordt is het wel heel erg opletten!

Wanneer je in Spanje een huis, een auto koopt of naar de bouwmarkt gaat heb je een Spaans identificatienummer nodig. Toen we twee jaar geleden hier kwamen, moesten we naar Teruel om daar een NIE nummer aan te vragen. Het is niet meer dan een A4tje met je naam en het toegewezen nummer erop. Onderaan ons A4tje stond dat dit document drie maanden geldig is. Teruel is drie uur rijden en we stelde het verlengen steeds uit. Bij de bouwmarkt was dat geen probleem en de enige keer dat we aangehouden zijn door de politie deden die er ook niet moeilijk over omdat het nummer toch hetzelfde zou blijven. Omdat ik een baan heb ging ik in een nabij stadje naar het informatie kantoor om na te vragen dit nu nodig was. De vriendelijke dame ging direct een afspraak voor ons maken bij het ministerie in Teruel.

We vertrokken vroeg met slaperige koppen naar Teruel met alle benodigde documenten voor de nieuwe aanvraag bij ons. Eenmaal daar aangekomen werden we geholpen door dezelfde aardige man als twee jaar geleden. Hij vroeg ons waarom we een nieuw document wilde. We wezen op de laatste regel van ons A4tje waar duidelijk uitgeschreven staat dat het drie maanden geldig is. De man zegt “Oh maar dat is veranderd, het blijft nu gewoon geldig” Voor de zekerheid vroeg ik na of ik dan iets meer nodig heb om te werken in Spanje. Dat bleek niet nodig omdat ik Europeaan ben.

Een nieuw document is  €7,50.

Ondanks dat de man ons nog een keer herhaalde dat het echt niet nodig was, kozen we er toch voor om een nieuwe te kopen waar niet opstaat dat het maar een bepaalde tijd geldig is. Zo hadden we nog een beetje het gevoel dat we niet voor niets dat hele eind gereden hadden. En als je er toch bent is Teruel best een leuke stad om in wat winkeltjes te snuffelen. Nu weten we in ieder geval dat we voorlopig niet terug hoeven.

Misschien komt het omdat we zes jaar lang ontzettend veel gezien hebben, hoe dan ook hebben we nog weinig behoefte aan bezienswaardigheden en brengen we onze dagen het liefst klussend op ons eigen terrein door. We genieten nog elke dag van de rust in de natuur en het creëren van nieuwe dingen met onze eigen handen…

Foto’s

7 Reacties

  1. Jan en marg:
    31 maart 2017
    wat leuk om weer eens van jullie te lezen en te zien op de foto's. naast het vele klussen genieten jullie ook duidelijk van de leuke en mooie dingen. wat een geinige foto's trouwens van die hond en kat samen. die snappen dus niks van dat spreekwoord....
    wij geven het reisverhaal ook door aan mijn moeder, want die vindt het leuk om te lezen hoe het met jullie avontuur verloopt
    groetjes uit hoogland in de lente,
    jan en marg
  2. Barbara:
    31 maart 2017
    Hé lieverds! Ik kijk er al naar uit om het komende maand allemaal weer even in het echt te aanschouwen. En om jullie te knuffelen natuurlijk.

    Tot snel, dikke zoen!
  3. Angela Jansen:
    31 maart 2017
    Dag Marja en Paul. Fijn weer om jullie verslag te lezen. Wat een mooi leven leiden jullie toch. Zeer inspirerend! De eenvoud, de tevredenheid, zo mooi! Van een meisje uit het dorp Ewijk, nu een wereldse vrouw. Wie had dat ooit toen kunnen bedenken! Ik wens jullie een mooie tijd toe en tot jullie volgende reisverhaal. Groetjes van je oude buurmeisje Angela uit de Brugstraat.
  4. Mieke mertens:
    31 maart 2017
    Wat een leuk verhaal om te lezen en nog leuker is dat je een baan hebt gevonden en dat zal zeker helpen door beter Spaans te kunnen gaan spreken. Wat een mooi katje en dat het zo goed gaat met de hond fijn hoor. Hier gaat het ook goed samen met de hond en poes ze spelen graag samen en vooral de poes daagt graag uit. Paul heeft een prachtige vloer gelegd en dat allemaal van eigen bodem. Het is veel werk maar je krijgt er wel iets voor terug. kijken al uit naar jullie volgend verhaal.
  5. Rianne:
    31 maart 2017
    Leuk om te lezen! Ik wil een keer met Barbara mee naar jullie!
  6. Gerard en Dini:
    1 april 2017
    Mooi verhaal weer. Top dat het zo goed gaat met jullie. Hier ook nog steeds alles naar wens. Genieten nog elke dag van het weer en het land. Groetjes Gerard en Dini
  7. Lucas en johan:
    11 juni 2017
    Dat is lang geleden? Jullie lekker in Spanje, wij nog lekker in Arnhem. Sinds 2014 zijn we allebei voor ons zelf begonnen als bewindvoerder en curator. Jullie zijn nog steeds heerlijk avontuurlijk en wij zijn nog steeds blij met het terras. Groetjes en veel liefs, Lucas en johan