Natuur, cultuur en gezelligheid in Indonesië

1 oktober 2014 - Denpasar, Indonesië

Toen we aankwamen in Medan, wilden we zo snel mogelijk weer weg. Het is een erg drukke en behoorlijk vieze stad. Hij had binnen een half uur letterlijk een kakkerlak op z’n schouder en overal zagen we ratten weg schieten. De volgende ochtend konden we met een toeristenbusje mee naar Bukit Lawang. Een rit van 82 kilometer die bijna 4 uur duurde vanwege het slechte wegdek. Mohammed, onze vriendelijke chauffeur reed wel veel te gevaarlijk naar onze zin. Volgens deze Indonesiër zijn schrikreacties erg goed voor het hart. Onze harten hebben dus een flinke kuur gehad...
We kwamen aan in een knus dorp aan een rivier met smalle straatjes waar geen auto’s kunnen rijden. Van alle kanten werden we vriendelijk begroet. Al snel vonden we een leuk gastenverblijf. De prijzen zijn enorm laag op Sumatra. Voor 4 euro hadden we een kamer met badkamer en een kleine veranda. ‘s avonds ontdekten we dat er bij bijna alle restaurantjes, gitaar muziek is en uit volle borst gezongen word. Er ligt overal een boek met song teksten zodat je verzoek nummertjes in kunt dienen. En iedereen is van harte uitgenodigd om de gitaar of de drums te pakken. Iedereen zingt uit volle borst, ook al is het niet altijd even zuiver. Als we zeggen dat we uit Nederland komen, wordt er al gauw “Dit is een nacht’ van Guus Meewis gezonden. De jongens kennen de tekst duidelijk beter dan wij.
Na een paar dagen kennen we al aardig wat lokale mensen. Nu zijn we tijdens onze hele reis heel veel vriendelijke mensen tegen gekomen, toch heeft deze bevolking iets speciaals. Het is op Sumatra nog niet al te toeristisch en de mensen hier zijn zeker niet alleen geïnteresseerd in onze portemonnee. Ze hebben ook een opvallend leuk gevoel voor humor.
Na een paar dagen verhuizen we naar een alleenstaand hutje dat we kunnen huren. Het is halverwege een berg zodat we wel een beetje moeten klimmen, maar het uitzicht is de moeite waard.
We wandelen diverse richtingen op om de omgeving te verkennen. Tussen de rubberplantages komen we een heel klein schattig weeshuis tegen. Een aantal jaren geleden zijn er hier veel mensen verdronken ten gevolge van een overstroming. Een Nederlander heeft dit kleinschalige weeshuis voor de kinderen opgezet, waarvan de ouders verdronken waren.
We blijven een tijdje in dit dorp en vermaken ons prima.
Het hoogtepunt is de jungle track waarbij we op zoek gaan naar Orang-oetans. Onze gids Lilik, spreekt een klein beetje Nederlands en benadrukt dat zijn naam Lilik is en niet Lelijk. De gidsen hebben onderling contact met elkaar en na een uurtje komt de melding binnen dat er een Oerang-oetang met jong gespot is. Hordes toeristen gaan er achteraan. Helaas maken ze ook nogal herrie waardoor de moeder Oerang-oetang snel het hazenpad kiest. Als we even later alleen door het bos lopen, zien we een jonge Oerang-oetang van een jaar of 6. We zijn muisstil en al snel komt dit indrukwekkende dier naar beneden. Lilik drukt ons een vrucht in de handen en dan eet de aap uit onze hand. Een heel bijzondere ervaring!
De ontwikkeling van de Oerang-oetangs verschilt niet zo heel veel van die van de mens. De jongen blijven ongeveer 5 jaar bij hun moeder, wat voor dieren erg lang is. Die dag zien we niet meer Oerang-oetangs, maar wel Gibons en Thomas leaf apen, die er erg grappig uitzien. Ook de reuze Hornbill is erg indrukwekkend.
Na Bukit Lawang gaan we, weer met de toeristen taxi, naar Brastagi om een vulkaan te beklimmen. Het dorpje zelf is niet bijzonder en het is erg ijskoud. Om 4 uur in de ochtend vertrekken we samen met 2 andere Nederlanders naar de top om daar de zon op te zien komen. Het is best een spannende tocht zo in het pikdonker door de bergen met soms een glibberig pad. Door de bewolking is de zonsopkomst niet spectaculair. De vulkaan zelf wel. Overal zijn er gaten waar met veel kabaal stoom uit komt. Hierdoor kan de druk eraf en is er minder kans op eruptie. Het maakt zo’n herrie dat het lijkt alsof er een vliegtuig vlakbij opstijgt. (als je dit wilt horen, kijk onder video's)
Het is gelijk een goede warmte brom om even op te warmen. Een ander groepje heeft eieren meegenomen die ze in het water poeltje koken. Het landschap is apart. Na een lange wandeling terug, kunnen we relaxen in de warm water bronnen. In deze kou een verademing. Daarna gaan we door naar een dorpje waar nog traditionele Batik huizen staan. Dit is een groot huis op poten met kleine openingen. Er zijn 4 stookplaatsen binnen waarbij elk door 2 gezinnen gekookt wordt. De ouders hebben kleine afgesloten slaapkamertjes en de kinderen slapen gezamenlijk in een grote ruimte. Er is totaal geen privacy. Als jongens 16 jaar zijn, moeten ze apart gaan wonen. Anders zouden ze in dezelfde ruimte slapen als tiener meisjes en dat kan natuurlijk niet. Als een jongen, een meisje leuk vindt, moet er op een blokfluit gespeeld worden voor het luik. Als het meisje het mooi vindt mag de betreffende jongen binnen komen.

De volgende dag vluchten we de kou uit en gaan naar het beroemde “lake Toba’. Dit is een heel groot kratermeer met een eiland erin. Op dit eiland zijn vele leuke gasthuizen en restaurantjes. Ook hier is de sfeer erg leuk en wordt er veel muziek gemaakt. Drie keer in de week is er een live bandje en sinds lange tijd gaan we weer een lekker dansen. Er wonen ook een paar Nederlanders op het eiland. Tot onze verrassing kunnen we kroketten kopen!
We huren een leuk traditioneel huisje voor een appel en een ei en met een scooter verkennen we het eiland.
Ondertussen moeten we ook ons visum verlengen waarvoor we naar een stad moeten. Met een openbaar vervoer bus gaan we op en neer. Hier wordt zelfs in de bus gewoon gerookt. En bij de immigratiedienst staat de beambte binnen ook gewoon met een peuk in z’n mond. Regels doen ze hier niet aan...

Na een week op het eilandje gaan we naar Medan omdat Hans ons weer op komt zoeken. Vanuit Singapore komt onze vriend 4 dagen langs. Hans heeft ook een oom in Medan wonen die we eerst ontmoeten. We spreken af in een oud Nederlands restaurant. Theo is getrouwd met een Indonesische vrouw en woont hier al jaren. Vroeg in de ochtend gaan we samen Hans van het vliegveld halen. Daarna laat Theo ons een aantal bezienswaardigheden in Medan zien. Er is een kerk gebouwd door een Indonesische priester. Deze kerk lijkt dan ook meer op een Hindoe tempel dan op een kerk. Daarna gaan we naar het paleis van de Sultan. Helaas kunnen we maar een klein deel hiervan zien omdat het niet allemaal toegankelijk is voor toeristen. Het is een leuk klein museum.
Tegen de avond gaan we met vrouw Nellie en dochter Claudia naar een lokaal restaurant waar we heerlijk eten. Er zijn hier opvallend veel Nederlandse namen terug te vinden. In de Indonesische taal komen ook nog veel Nederlandse woorden terug zoals ; asbak, handdoek, notaris, gordijn etc.
We nemen afscheid van Theo, Nellie en Claudia en zakken met z’n drieën nog een beetje door. De volgende ochtend gaan we met Hans naar Bukit Lawang om nog een keer naar de Oerang-oetangs te gaan. Zij is nogal beroerd door iets teveel drank, vermoeidheid en hitte. Onderweg moet de chauffeur een paar keer stoppen. Een van die keren stoppen we vlakbij een houthandel Er is een Indonesische man die blijkbaar erg veel medelijden heeft met die blanke vrouw. Voordat ze in de gaten heeft wat er gebeurd, zit ze op een stoel en wordt ingesmeerd met tijgerbalsem waarna er een stevige massage volgt. Daarna gaat het iets beter, maar de rit duurt dit keer bijna twee keer zolang.
In Bukit Lawang installeren we ons in een knus gasthuis. Hans z’n kamer heeft een enorm dakterras met uitzicht over de rivier en het dorp.
Het is dit keer wat rustiger in het dorp, er wordt niet veel gezongen in de restaurants. Na het eten komen we echter een groepje jongens tegen die buiten muziek aan het maken zijn en ons uitnodigingen om ons bij hen te voegen. Het wordt een leuke avond.
De volgende dag staan we vroeg op om de jungle in te gaan. Het is stralend weer en ook dit keer duurt het niet lang voordat we apen zien. De tocht zelf is iets meer klim en klauterwerk. Als het aan het eind van de middag gaat regenen moeten we oppassen dat we niet uitglijden. Gelukkig hangen er veel lianen waar we ons aan vast kunnen houden.
Na nog een avondje bijkletsen onder de sterren hemel, moeten we terug naar Medan waar Hans terug zal vliegen naar Singapore en wij door zullen gaan naar Java.
Samen met Theo en Nellie gaan we uit in de stad. In een nachtclub spelen verschillende bandjes muziek. De meeste nummers zijn in het Indonesisch. We verstaan de teksten niet maar het klinkt goed. Er volgt een heel kort nachtje en dan moeten we veel te snel weer afscheid nemen.

We dachten eerst over land te gaan maar vanwege de slechte wegen kost dit zoveel tijd, dat we voor een goedkope vlucht kiezen. Op Java bezoeken we Yokjakarta vanwege twee beroemde tempel complexen. Yokjakarta is wat toeristischer dan Sumatra. Het heeft allemaal kleine steegjes die ze gangen noemen. Het doet knus aan voor een stad. Java lijkt iets rijker dan Sumatra, de wegen zijn betere en er rijden veel dure auto’s. Er zijn ook meer regels, dat lijk als vanzelf samen te gaan....
Na vier dagen hebben we gezien wat er te zien valt en gaan we door naar Bali omdat we van daaruit naar Nieuw Zeeland vliegen.
We willen van te voren nog even twee dagen op het strand uitrusten van de afgelopen weken. Van de vele verhalen wisten we al dat Bali toeristisch was, toch werden we overvallen door de massale stromen blanke mensen hier. Omdat we snel zouden vliegen, zijn we niet ver van het vliegveld vandaan geweest en wellicht is het toerisme extra geconcentreerd hier. Hoe dan ook, niet onze plek.
We zagen in deze twee dagen meer blanken mensen dan Indonesiërs. Op het strand ligt het bijna zij aan zij en eromheen is een fuik met souvenirs kraampjes. Er is van alles te zien wat ook wel weer leuk is. Hij huurde nog een surfplankje en versloeg de golven alsof hij getraind had.
In een hele luxe hotelkamer van 12 euro, sliepen we als roosjes en uitgerust vertrokken we naar Nieuw Zeeland. Hier zullen we een maand blijven, op bezoek bij familie van haar en een ontdekkingstocht over de eilanden...

Foto’s

4 Reacties

  1. Monique:
    1 oktober 2014
    Ik kan niet wachten op jullie Nieuw-Zeeland verhalen!! Hele dikke knuffel van ons 4!!
    Xxxxxx Monique
  2. Ad,Liesbeth,Nina en Puck:
    1 oktober 2014
    Leuk weer om te lezen,veel plezier in Nieuw Zeeland x
  3. Hans:
    3 oktober 2014
    Ik vond het weer erg leuk om weer een paar dagen met jullie op te trekken en bij te kletsen. Veel plezier in New Zealand!
  4. Ursula:
    29 oktober 2014
    Heerlijk verhaal weer, jullie openheid te lezen waardoor er zoveel mooie contacten worden gemaakt!

    Nieuw Zeeland al helemaal ingeademd? Ik ben zoooo benieuwd naar jullie belevenissen en waar jullie allemaal geweest zijn :-). Nieuw Zeeland heeft mijn hartje gestolen, jullie hartje ook? Tot snelllll...... Kus kus