Eindelijk volop zomer

De afgelopen lente was duidelijk de koudste en de natste lente die we hebben gehad sinds dat we hier wonen. De ene hoosbui volgde de ander en tot begin juni ging de kachel in de avond nog aan. Onze finca was vaak een grote modderpoel en de paden leken glijbanen. Nu is het normaal gesproken hier erg droog en kon de grond deze regen goed gebruiken.  Alles zag er mooi groen uit en de dieren hadden meer dan genoeg gras te eten op het terrein. Ander groot voordeel was dat ik mijn moestuin nauwelijks water hoefde te geven en de grote vaten in een mum van tijd vol zaten. Doordat tussendoor ook regelmatig de zon scheen, leken mijn planten helemaal de kluts kwijt te zijn. Het overgrote deel van mijn groente was al doorgeschoten voordat het echt eetbaar was. Maar goed inmiddels zit er weer een nieuwe lichting in en lijkt het nog redelijk te groeien.

Ondertussen gingen de besprekingen met de architect door. Al pratend en rekenend, hebben we besloten om in de eerste instantie alleen een kleinschalige camping te beginnen. Dit is minder bouwwerk en volgens de enthousiaste Miguel zal het met de vergunningen nu ook sneller gaan. Wat dit in de praktijk betekent is nog niet helemaal duidelijk, maar we hopen eind dit jaar of begin volgend jaar echt te kunnen starten met bouwen. Vervelen hoeven we ons nog lang niet want er zijn genoeg voorbereidingen die we kunnen doen, zoals het leggen van de waterleiding, het optimaliseren van de paden en natuurlijk is er op een terrein als dit altijd genoeg te doen.

De dieren vergen ook tijd en de combinatie van paard met schapen is leuk maar niet altijd even handig. Schapen klimmen behoorlijk en hebben nogal eens de neiging om te ontsnappen. Als ik ga rijden, zijn ze in paniek en doen er alles aan om uit te breken. Andersom is het net zo, als de schapen teveel afdwalen raakt Jambo in paniek en zoekt naar een weg om erachteraan te gaan. Omdat we ze overal willen laten grazen, moeten we steeds 2 weides maken.  Normaal gesproken is dit een grote wei voor Jambo met een kleinere erin voor de schapen.  Voor een paard is het schapengaas niet afdoende en de schapen deinzen niet terug  voor schrikdraad, zelfs niet als ze geschoren zijn.

Het scheren van de schapen was weer een nieuwe ervaring. Het lijkt makkelijker dan het is. Tenminste als je de schapen niet in hun huid wilt snijden met het scherpe scheerapparaat. Gelukkig hadden we hulp van Barbara en Akysha die net hier waren toen dit karwei op de planning stond. Met twee man het schaap vasthouden en één scheren. We hebben het allemaal geprobeerd, maar uiteindelijk heeft Paul het overgrote deel geschoren. Het apparaat is vrij zwaar en de wol behoorlijk dik zodat je er aardig wat kracht voor nodig hebt.

Omdat we een ram en ooien hebben, kon het natuurlijk niet uitblijven dat er nog een kleintje kwam. Weer een ontzettend schattig lammetje erbij waar ik de bevalling voor de helft heb meegemaakt. Zo bijzonder om te zien dat dit diertje 5 minuten na de bevalling al staat en even later rondhuppelt. Toba was weer door het dolle heen en Luchi op z’n minst nieuwsgierig. Ook dit lammetje is weer net als Mali dol op de kat.

Beiden willen we eigenlijk niet meer schapen en er is aardig wat over gediscussieerd.  Paul houdt wel van lamsvlees of denkt er mee te kunnen verdienen. Ik ben een sentimentele tut en wil mijn eigen lammetjes niet opeten. Met tegenzin stemde ik er aarzelend mee in om het lam te verkopen voor vlees als ik er geen goed tehuis voor kon vinden. Voorlopig moet het lammetje nog bij moeder blijven dus de definitieve beslissing bleef nog even uit.

Nadat ik onnadenkend met Momo (de Ram) speelde, is deze ineens wat veranderd. In eerste instantie dacht ik dat hij mij aanviel door mijn domme spel met hem. En die keer liep ik 3 dagen mank,  zo’n rammenkop komt behoorlijk aan in je dij. Misschien heeft dit de verandering ook wel veroorzaakt, hoe dan ook leuk is het niet. Nu gebeurd het regelmatig dat hij mij aan probeert te vallen en dat is erg vervelend en soms ook erg pijnlijk. Nadat dit gebeurde hoorden we pas dat je rammen niet moet aaien. Dit schijnt het aanval gedrag wat door de hormonen veroorzaakt wordt te versterken. We hadden ons dus wat eerder moeten inlezen want we vonden juist Momo altijd z’n lekkere knuffelbeer. Door deze ontwikkeling is uiteindelijk de beslissing gevallen dat niet het lammetje maar Momo eruit gaat.  In feite wordt hij dus de dupe van mijn onwetendheid maar dit is helaas niet meer terug te draaien..

Van Paul heb ik voor mijn verjaardag een cursus gekregen om op een zo natuurlijke manier contact te maken met je paard. Ik leer vooral  door lichaamstaal te gebruiken met hem te communiceren. Ook hier gaat behoorlijk wat tijd en geduld in zitten en ik heb nog veel te leren, maar het resultaat is duidelijk voelbaar.

Inmiddels heb ik al een aantal keren zonder zadel en zonder bit over de finca op hem gereden en dat is echt fantastisch!

Paul is met allerlei klussen tegelijk bezig. Bij de stal/thuiswei voor de dieren is hij een fantastisch hek aan het maken. Het komt eruit te zien als in de serie Dallas denk ik. Het is veel werk omdat hij de pilaren met natuursteen maakt en dat is een heel gepuzzel en stenen zoeken.

De achteruitgang is een stukje breder gemaakt met behulp van de graafmachine en aan een gedeelte van waar de camping moet komen wordt al aan egalisering gewerkt.  De terrasmuren in de vallei zijn verstevigt en zien er daardoor ook een stuk mooier uit.

Vanaf mei schrijf ik columns voor een maandblad kosta nieuws voor en door Nederlanders en Belgen die in Spanje wonen. Ook weer een nieuwe ervaring en erg leuk om te doen. Voor wie geïnteresseerd is, het blad is ook online te lezen op http://www.kostanieuws/magazine.com

Nog niet lang geleden heb ik vanwege diverse redenen ontslag genomen van  het werk in het restaurant en dat voelt weer lekker vrij. Ik ben wel dankbaar voor het warme afscheid en  alles wat ik er geleerd heb van de Spaanse eet- en drinkgewoontes en vooral ook de vele Spaanse contacten die ik erdoor heb gekregen. We raken steeds meer ingeburgerd hier en dat is erg gezellig.

Nu is de zomer echt begonnen met hoge temperaturen van boven de 30 graden. Onze lijven lijken er weer even aan te moeten wennen  zodat ons tempo wat lager ligt en we vaker wat drinken. En dan is het heerlijk vertoeven  met een koud drankje op onze mooie veranda!